Diary blog: Milford, Glenchory en Wanaka in Nieuw-Zeeland

In dit diary blog vertel ik je over onze tijd en ervaringen op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Dit keer reizen we via de Milford Sounds naar Glenorchy en doen we een wel hele gave activiteit in Wanaka!

De afgelopen dagen hebben we al in Nieuw-Zeeland doorgebracht. We reden met onze campervan van Christchurch via Temuka en Moerakie naar de omgeving van Te Anau. Hier lees je hoe dat was.

---

Een boottrip over de Milford Sounds

Om zes uur gaat de wekker af, nog slaperig stappen we in de auto. Gisteravond hebben we de broodjes al gesmeerd en nadat we bij het tankstation koffie hebben gehaald en de auto vol gegooid hebben, rijdt Charlotte richting Milford.

Onderweg stoppen we een paar keer, de route gaat door glooiende heuvels en hoe dichterbij de fjorden we komen, hoe grilliger de bergen. We zien watervallen, enorme meren en in de verte besneeuwde bergtoppen en soms een gletsjer.

Twee-en-een-half uur later zijn we er dan, Milford Sounds. Deze omgeving bestaat volledig uit Fjorden, die de Engelse ontdekkingsreizigers ten onrechte Sounds noemden. Sounds zijn ontstaan door rivieren die een vallei instromen, Fjorden zijn ontstaan door Gletsjers. Deze omgeving hoort dus eigenlijk niet Sounds maar Fjord te heten. Het plaatsje Milford was vroeger een belangrijk vissersplaatsje, want het gletsjerwater dat in de zee uitmondt zit vol met vis.

We hebben een paar dagen terug via kortingssite book.me.nz tickets voor een boottrip geboekt. Hierbij hebben we gekozen voor de kleinere maatschappij Mitre Peak. Deze maatschappij heeft kleinere boten en kan daardoor dichter langs de rotsen varen. Daarnaast is het een van de weinige maatschappijen die na de fjorden ook een stuk de zee op vaart. Meer waar voor je geld dus (we blijven Hollanders).

---

Klik hier voor drie verschillende routes voor het Noordereiland van Nieuw-Zeeland

---

Honderden sandflies

Nadat we alle honderden sandflies van ons af hebben geslagen (deze omgeving zit vol met deze nare stekende beestjes) lopen we de haven in. Na 10 minuten wachten mogen we aan boord van ons groene schip. Hij is inderdaad een stuk kleiner dan de vele boten die tot de nok toe vol zitten met stereotype fotograferende Aziaten. Zijn wij even blij niet daar op de boot te zitten, maar op deze half lege boot. Na een kopje thee gaan we buiten op het bovendek zitten, hier hebben we hopelijk een goed zicht. De omgeving is prachtig, de hoge steile rotswanden zijn enorm groen met allerlei bomen en planten.

Tientallen kleine en grotere watervallen lopen tussen de rotsen door. Eén waterval is zelfs drie keer zo lang als de Niagra Falls, een indrukwekkende waterval die we op de grens van Canada gezien hebben. Ook vanochtend hebben we geluk met het weer. In deze omgeving regent het bijna altijd en zo stond er regen voor vandaag voorspeld. Maar die regen laat nog op zich wachten tot het moment dat wij van de boot afstappen.

Zeehonden én dolfijnen in Milford Sounds

Tijdens de twee uur durende boottocht zien we naast spectaculaire natuur, ook heel veel zeehonden. Ze liggen in kolonies rustig te slapen en we komen best dichtbij. Wanneer we onder een waterval door varen, staan we droog binnen, maar een paar jochies die op het voordek staan, worden kletsnat. Op de terugweg hebben we nog meer geluk. Ik wil dolgraag een groep dolfijnen in het wild zien, en ja hoor, in de verte zien we een stuk of tien Hector dolfijnen langs schieten, op weg naar de open zee. Heel gaaf om te zien! Wat een prachtige beesten.

Terug op de kade genieten we nog even na, wat was dat mooi en indrukwekkend. We hebben van te voren trouwens getwijfeld tussen een tour van twee uur, die we nu dus gedaan hebben, of een overnachting. Dat laatste leek ons heel gaaf, onderweg vang je onder andere zelf je eigen kreeft als diner, maar dit was toch wel erg prijzig. Het lijkt ons nog steeds enorm gaaf, maar er staan nog wat speciale activiteiten op de planning dus dat komt wel goed.

We twijfelen even of we in de buurt van Milford moeten blijven om hier een deel van de Routeburn hike te kunnen doen de volgende dag of om verder te rijden en via Queenstown het andere eind van de Routeburn te lopen. Uiteindelijk besluiten we, mede dankzij de sandflies die ons knettergek maken, om dat laatste te doen. Dat betekent wel dat we de komende 4,5 uur in de auto doorbrengen. Van en naar Milford is er maar één weg, door de hele hoge bergen en gletsjers. Dat betekent dat om vanaf hier naar een noordelijker deel te gaan, we eerst 2 uur terug naar Te Anau moeten rijden, en vanaf daar richting Queenstown. Een hele rit dus.

Vanaf Queenstown meteen door naar Glenorchy

Wanneer we vier uur later in Queenstown aankomen en door de stad heen rijden op weg naar een camping worden we overvallen door de drukte. Wat een extreem toeristisch plekje. Eigenlijk hebben we helemaal geen zin om hier op een overpriced camping te zitten dus daarom besluiten we nog een stukje verder langs het mooie Wakatipu meer te rijden. In het plaatsje Glenorchy vinden we de allerleukste camping ever, Mrs Woolly’s! Het lijkt wel een hip festival waar we op terecht gekomen zijn, over alles is nagedacht. Van een Cappuccino corner mét soya-, almond- en kokosmelk tot een veel te mooi organisch én overpriced winkeltje. Er staan zelfs verschillende foodtrucks waar je ’s avonds pasta met truffel kunt halen. Daarnaast zijn de campingplaatsen groot en is de gezellige keuken heel schoon.

We maken snel een grote couscous salade klaar en nemen dan lekker een warme douche. Na nog een paar wijntjes en een kaartspelletje kruipen we gezellig in onze tent-campervan. Voor we in slaap vallen zien we nog net op wat voor een prachtige plek deze camping eigenlijk staat. We zijn omringd door bergen en doordat er weinig lichtvervuiling is, zien we een prachtige sterrenhemel inclusief Melkweg.

---

Klik hier voor de ultieme Nieuw-Zeeland reisroute van drie weken voor het Zuidereiland!

---

Routeburn Track lopen

We hebben heerlijk geslapen en stappen na het ontbijt uitgerust de auto weer in. Een half uurtje hiervandaan is het begin van de Routeburn track, een mooie hike waar we vandaag een deel van gaan doen.

We lopen het eerste stuk weer door mooi bos. Over denderende rivieren en via houtje-touwtje-bruggen langs diepe ravijnen komen we na een uurtje aan bij de eerste hut. Deze ligt in een mooie vallei aan een rivier die rechtstreeks van de gletsjers afstroomt. We rusten hier even en eten een boterham. Vervolgens lopen we door naar de tweede hut. Deze ligt een uurtje hiervandaan en is een stuk hoger. Vanaf hier hebben we een geweldig uitzicht op de bergen en gletsjers om ons heen. Het is weer prachtig weer en alles is helder te zien.

Na wat foto’s op een helikopter platform besluiten we nog iets verder te lopen. Er zou ergens een mooi meer moeten zijn maar we weten niet precies hoe ver dat nog is. Na een half uur klauteren, het is nog steiler geworden, besluiten we dat het mooi geweest is. We blijven nog even tien minuten uitrusten en daarna klauteren we naar beneden. Onderweg komen we mensen van onze camping tegen, een jongen en meisjes uit Zwitserland die negen maanden de tijd hebben om Nieuw Zeeland te verkennen. Wow! Gezellig kletsend lopen we met hen naar beneden en voor we het weten zijn we in het carpark.

Lord of the Rings scenry bij Glenorchy

Vanavond gaan we met z’n vieren een wijntje drinken, maar eerst wil Ries graag nog naar Paradise Valley. Via een onverharde weg rijden we door deze prachtige vallei. De mooie natuur is voor veel films en tv series gebruiks als decor, en het belangrijkste: het is de filmlocatie van Lord of The Rings. Zo komen we langs het Fangorn Forest, Isengard en zien we in de verte de Misty Mountains. Bij een groot meer vol met zwarte zwanen maken we wat foto’s en besluiten we hier de volgende dag terug naar toe te gaan. Voor nu hebben we vooral zin in een douche en een glas wijn.

Op de camping worden beiden behoeftes vervuld. We zitten de rest van de avond gezellig te kletsen met onze nieuwe Zwitserse vrienden.

Kamperen in Wanaka

We slapen lekker lang uit, nemen nog een douche, ontbijten op ons gemak en schrijven nog wat voor de blog. Niets hoeft, alles mag vandaag. Of toch niet? Vanavond blijven we niet meer op deze camping dus om uiterlijk 11.00 uur moeten we toch echt vertrokken zijn. We halen nog een lekkere soya cappuchino en dan rijden we het dorpje Glenorchy in. Het is een schattig klein dorpje, leuk om even te zien. Vervolgens rijden we terug naar Paradise Valley, waar we gister ook waren.

Dit keer rijden we verder door en komen we bij en half opgedroogde rivier uit. Het ziet er gek uit, de enorme vlakte met witte kiezels waar tussen kleine stroompjes water sijpelen. Helaas is het nog een beetje mistig dus de Misty Mountains, zijn hoe toepasselijk ook, niet te zien. Na weer een paar foto’s stappen we in de auto. Er staat weer een flink ritje voor de boeg. We rijden via Queenstown, waar de goedkope Pak’nSave staat, naar Wanaka. Om hier te komen rijden we over de Cardrona Pass, een heuvelachtig gebied met uitzicht op de vele bergtoppen in de omgeving.

Genieten aan het meer van Wanaka

In Wanaka aangekomen is het ondertussen bloedheet. We trekken onze zwembroek en bikini aan en gaan een uurtje aan het grote Lake Wanaka liggen zonnen. Heerlijk. Vervolgens lopen we even het stadje in. Bij de I-site, een soort VVV kantoor informeren we naar verschillende activiteiten. We willen hier in die buurt een helikopter vlucht gaan doen en al snel vertelt de dame van de I-site dat ze ons hierbij kan helpen. Dat is mooi, want internet om dit uit te zoeken is lang niet altijd aanwezig. Uiteindelijk besluiten we te gaan voor de Syberia Wilderness tocht. Dit houdt in dat we overmorgen met een helikopter 20 minuten over de bergen en gletsjers vliegen, vervolgens een mooie hike gaan doen en tenslotte middels ritje met een jetboot over de rivier terug gaan. Heel gaaf!

We lopen terug naar de auto en rijden naar Albert Town Campground, waar we een nachtje op een overheidscamping gaan slapen. Dit is nog eens wat anders dan de mooie campings tot nu toe. Er is geen douche aanwezig, enkel koud water en twee toiletten. Maar voor een nachtje is het prima en het scheelt behoorlijk wat geld.

Onze geweldige solarshower (zwarte vuilniszak) hebben we in Wanaka al gevuld met water. Deze leggen we in de zon terwijl we verder de auto klaar maken voor vanavond. Helaas is na 5 minuten de zon achter dikke wolken vertrokken… dat betekent een hele koude douche. Na het eten komt de zon nog een klein beetje terug en van ons plekje vlak naast de rivier, zijn we getuigen van een geweldige zonsondergang!

---

Klik hier om alles te lezen dat je moet weten over kamperen in Nieuw-Zeeland!

---

De Isthmus Peak treck beklimmen bij Wanaka

Na een snel ontbijtje rijden we van de camping af. Langs het prachtige meer Hawea rijden we in een half uurtje naar het begin van de Isthmus Peak treck. Jahoor, het is weer tijd voor een hike. Dit keer gaan we de Isthmus berg beklimmen vanwaar we een geweldig uitzicht hopen te hebben op zowel Lake Wanaka als Lake Hawea. Het wordt vandaag warm weer dus we beginnen op tijd, om 8.30 uur. Al snel blijkt dat dit niet vroeg genoeg is, het is een zware klim naar boven, ruim 1200 hoogtemeters en er is nauwelijks beschutting.

Wanneer de zon rond 10.00 uur door de wolken breekt is het direct snikheet. Oef, dit is niet niks. Af en toe houden we pauze maar niet te lang, want we willen zo snel mogelijk de top bereiken. Na ruim twee uur doorlopen zijn we er dan. Het is gelukkig meer dan de moeite waard want eenmaal boven hebben we een geweldig uitzicht op beide meren. De natuur hier in Nieuw Zeeland is soms zo overweldigend mooi, en dit is zo een typisch kippenvel momentje. Naast die twee meren zien we zover als het oog reikt, heuvelruggen met slingerende paden eroverheen. Je schijnt hier geweldig te kunnen mountainbiken, maar dan moet je natuurlijk eerst die mountainbike twee uur lang op je rug naar boven tillen.

Eenmaal weer beneden, drinken we dorstig en oververhit koude blikjes cola uit ons kleine koelkastje. Naar beneden ging een stuk sneller dan naar boven, maar het is nog veel warmer geworden. In de auto, de airco volle bak aan, beginnen we eindelijk wat af te koelen.

---

Klik hier om te lezen over onze favoriete hikes in Nieuw-Zeeland!

---

Wijn proeven én kopen!

We rijden naar de Wanaka Holiday camping, vannacht hebben we wel weer een camping met douche verdiend. Na heerlijk verkoelend te douchen trekken we iets leuks aan. Het is nog vroeg op de middag en er schijnt een mooie wijngaard in de buurt te liggen. Even later rijden we de glooiende weg op naar het prachtige Rippon Vineyard. Er staat een mooi huis boven aan de heuvel omringd door uitgestrekte druivenvelden. Op een van de groene grasvelden vindt de receptie van een bruiloft plaats. Het is een prachtige locatie zo met op de achtergrond Lake Wanaka. Binnen krijgen we vijf verschillende wijnen te proeven. Uiteindelijk besluiten we de Osteiner het lekkerste te vinden dus daarvan nemen we een flesje mee.

Via WhatsApp krijgen we een leuk bericht, onze Zwitserse vrienden die we tijdens de Routeburntrack ontmoet hebben, zijn ook in Wanaka aangekomen. Ze liggen aan het strand en vragen of we ook komen, gezellig. Na een paar potjes frisbee maken we het flesje Osteiner meester. Dat smaakt goed! Vervolgens rijden we langs de supermarkt om boodschappen te halen voor hamburgers en een couscous salade. Met z’n vieren zitten we nog tot laat in de avond Uno (kaartspel) te spelen en wijntjes te drinken.

Een helikoptervlucht boven Mount Aspiring Park

Een klein beetje moe zitten we in de auto richting Makarora. Over een uurtje gaan we een helikoptervlucht maken en stiekem ben ik toch wel een beetje gespannen. Wanneer we aankomen krijgen we leuk nieuws, in plaats van 20 minuten, mogen we als we het leuk vinden, ook 50 minuten vliegen. Nou daar hoeven we niet over na te denken! Super gaaf!

Eenmaal in de helikopter zijn alle zenuwen weg, het is veel te gaaf om zenuwachtig te zijn. Met nog twee andere mensen gaan we over het Mount Aspiring park vliegen. We zetten onze headsets op, luisteren naar de instructies en voor we er erg in hebben vliegen we al hoog over de rivier en bossen. Onder ons schittert eerst het ijsblauwe water maar al snel vliegen we over de bergen. Hoger en hoger gaan we, soms wijst de piloot op een hert, berggeit of waterval. Dan weer geniet iedereen in stilte.

Wanneer we 20 minuten onder weg zijn, maken we een kleine stop boven op een vlakke bergrug. We stappen uit en lopen wat rond. Het is een stuk kouder hierboven, niet zo vreemd dus dat er op de berg aan de overkant sneeuw ligt. Even later stijgen we weer op,   we komen dichterbij de sneeuw en de gletsjers. Binnen een mum van tijd vliegen we hoog boven een enorme gletsjer. Rustig cirkelend gaan we naar beneden om een beter zicht te hebben. Rechts van ons zien we twee grote gletsjermeren, het is hier boven geen 30 graden zoals beneden in de vallei, maar alsnog smelt er veel van de gletsjer wat dan terecht komt in deze meren.

Een wilderness hike door Mount Aspiring Park

Nog een half uur lang kijken we onze ogen uit, het is onbeschrijfelijk hoe geweldig dit is, zo hoog in de lucht met enkel ongerepte natuur en bergtoppen om ons heen. Wanneer we landen in een grote groene vallei en uitstappen staat er bij ons beiden een enorme grote gelukzalige grijns op ons gezicht. Wat een ervaring. We komen nog even bij terwijl we rustig de vallei rondkijken. De helikopter is samen met de twee andere mensen ondertussen alweer opgestegen, de enige instructie die we kregen was dat we de rivier naar links moesten blijven volgen. Nice, een echt avontuur dit.

We beginnen te lopen, en zien na een tijdje kleine oranje markers staan, makkelijk te volgen dus. Het landschap is hier totaal anders dan wat we tot nu toe gezien hebben. Het is net alsof we door een bos in zuid Frankrijk lopen. Overal kleine riviertje, stroompjes water en nergens steile wanden. We lopen wel kleine heuveltjes op en af, maar geen klauterwerk zoals de dagen hiervoor. Een drie uur later komen we aan bij een klein kiezelstranden aan de rivier. Hier worden we opgehaald. Aan de overkant zien we al andere mensen staan te wachten op de boot. Ze hebben kortere routes gelopen, maar allemaal komen we uit op dit punt.

Tochtje met een Jetboot

Nadat we even genoten hebben van de verkoeling van de ijskoude gletsjer rivier, komt er een jetboot aangevlogen. Jazeker, het ding ligt niet in het water, maar erop en lijkt dus te vliegen op het moment dat hij met 90 km per uur over het water schiet. We stappen in en hebben een half uur lang dolle pret op de boot. Het is heerlijk om zo snel over het water te razen, en dan in één scherpe bocht tot stilstand te komen. De chauffeur maakt af en toe een 360 graden bocht, wat tot veel gegil én plezier van de inzittenden leidt. Overigens, wanneer dat de bemanning aangeeft dat je petten en hoeden af moet doen, doe dat dan ook… mijn pet drijft nu vast nog ergens in het water..

Helaas komt ook aan dit plezier een eind. Euforisch zitten we in de auto. We besluiten nog een klein stukje door te rijden naar de Blue Pools die ten noorden van Makarora liggen. Het zijn twee mooie blauwe meren met ijskoud water, maar na deze ochtend vallen die een beetje tegen.

Terug in Wanaka sluiten we de dag samen met vrienden M. en C. uit Zwitserland af met een picknick aan het strand. Vanavond blijven we nog een laatste nachtje in Wanaka slapen, morgenmiddag gaan we richting Mount Cook. Dit is de hoogste berg van Nieuw Zeeland en Australië. Vanaf de helikoptervlucht hebben we hem al even kunnen aanschouwen maar we willen hem graag van dichterbij bekijken.

---

Klik hier voor al mijn Nieuw-Zeeland blogs!

---

Meer blogs over Nieuw-Zeeland

BewarenBewaren