In dit diary blog vertellen we je alles over onze tijd en ervaringen op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Dit keer reizen we van Christchurch via de Moeraki naar Te Anau!
Gisteravond zijn we aangekomen in Nieuw-Zeeland. We landden midden in de nacht op Christchurch en hebben snel de campervan opgehaald. Na even stoeien met het bed vielen we al snel in slaap.
Hallo Kiwi’s: we zijn in Nieuw-Zeeland!
Na een korte nacht worden we om 07.30 uur vermoeid wakker. Het is even wennen om in de auto te slapen en om op een camping met veel geluiden te staan. Een snelle douche en dan pakken we de auto weer in. We hebben honger maar eerst gaan we nog even langs het autoverhuurbedrijf Spaceships. Vannacht hebben we een onbemande check-in gedaan, en nu zijn er een paar dingen die we niet helemaal begrijpen.
Een uurtje later hebben we de auto volgegooid met benzine en staan we in een grote supermarkt. Even flink inslaan voor de komende dagen. Daarna drinken we in het winkelcentrum slaperig een kopje koffie en eten we de broodjes uit de supermarkt. Met een volgeladen koelkast rijden we weg.
Klik hier voor drie verschillende routes voor het Noordereiland van Nieuw-Zeeland
Wennen aan onze campervan
We zijn onderweg naar Banks Peninsula, een schiereiland wat bestaat uit twee oude vulkanen, net onder Christchurch. Hier willen we een hike gaan doen. Terwijl Ries rijdt, zoekt Charlotte het een en ander uit over de route, de campings in de buurt en het allerbelangrijkste, de auto. De auto waar we ons mee vervoeren gaat namelijk de komende weken niet alleen ons vervoersmiddel zijn, maar ook ons huis, bed, badkamer en keukentje. Na lang wikken en wegen hebben we een paar maanden terug voor deze campervan gekozen.
Hij wordt campervan genoemd, omdat je er in kan slapen, maar het is absoluut geen camper. De vele campers die we onderweg tegenkomen zijn onbetaalbaar en vaak erg groot. We zijn meer dan tevreden over onze auto, al slurpt hij wel veel benzine. Als we ’s avonds naar bed gaan kunnen we met een zeil rondom de achterklep, de ruimte net wat groter maken. Hierdoor hebben we een lekker lang bed, ruim 2.3 meter. Daarnaast bevinden zich twee opbergruimtes onder het bed. Een voor de kleding en backpacks, de ander bevat onze kookspullen, gaspitten en een kleine koelkast. Verder hebben we twee stoelen, een tafel, het het aller-belangrijkste, een solarshower. Dit laatste klinkt super maar het is gewoon een zwarte dikke vuilniszak met een water slurfje eraan. Deze vul je met water en leg je dan 2 uur in de zon en voilà, een douche.. soort van dan.
Klik hier voor de ultieme Nieuw-Zeeland reisroute van drie weken voor het Zuidereiland!
Hiken in de omgeving van Banks Peninsula
We hebben er bewust voor gekozen om Christchurch niet te bezoeken, het schijnt een saaie stad te zijn, en na Sydney kan dat enkel teleurstellen. De omgeving van Banks Peninsula staat bekend om zijn schoonheid en er zijn overal korte hikes die je kan doen. Na anderhalf uur rijden met het uitzicht op heuvels, bossen en een baai, komen we aan op de bestemming. We staan midden in een grote wei, en hier begint de Hinewai track. We trekken onze hikeschoenen aan en nemen een fles water en een broodje mee en dan beginnen we. Door hooggras komen we aan bij een heuvel, vanaf hier kan je de mooie blauwe Zuidelijke Stille Oceaan zien.
Even later is er een nog mooier uitkijkpunt. Grote weides worden afgewisseld met bossen, klauterend komen we langs wat riviertjes en kronkelt het pad omhoog en omlaag. Aanvankelijk zijn we van plan een hike van een uurtje te doen, maar al snel zijn we twee uur onderweg. Het weer is prachtig, de zon brandt hard en wanneer we bijna aan het eind het huis van de ranger tegenkomen, vullen we dorstig onze fles met water.
Door naar het zuiden en slapen bij Temuka!
Fysiek een stuk vermoeider maar mentaal wakker, rijden we terug richting het zuiden. Na twee-en-een-half uur komen we aan in Temuka bij Temuka Holiday Park. Snel nemen we een douche en gaan we met een glas wijn nog even genieten van de zon. We eten een echte campingmaaltijd: wraps. Wanneer het tegen tien uur donker begint te worden, vinden wij het ook wel goed geweest. Lekker slapen!
Klik hier om alles te lezen dat je moet weten over kamperen in Nieuw-Zeeland!
The Elephant Rocks: een teleurstelling…
Na een goed campingontbijt, wat meestal bestaat uit fruit, yoghurt en muesli, gaan we op weg. De eerste bestemming? De Elephant Rocks. Dit zijn grote grijze rotsen die zouden lijken op olifanten. Na een uurtje rijden zien we in de verte al grote rotsen staan. Ze lijken op.. grote grijze rotsen. Er is nauwelijks een overeenkomst met olifanten te zien. Een beetje gedesillusioneerd stappen we uit. Door een groot weiland lopen we richting de rotsen, zigzaggend tussen de koeienpoep die overal ligt. Even verderop staan grote rode koeien rustig te grazen. We maken wat foto’s, lopen wat rond en besluiten dat we dit geen aanrader vinden, niet naar toe gaan dus.
Terug in de auto rijdt Charlotte richting Moeraki. In Nederland hebben we geen auto en in de afgelopen jaren heeft Charlotte dan ook nauwelijks auto gereden. Hier in Nieuw-Zeeland wil ze dit even flink inhalen en extra ervaring opdoen. Het links rijden went gelukkig snel.
Mouraki Boulders en een heerlijke lunch
In Moeraki willen we naar een leuk restaurantje wat we van verschillende mensen als tip doorgekregen hebben. Maar voor we gaan lunchen, stappen we nog even uit bij het strand. Hier bevinden zich de Mouraki Boulders. Dit zijn grote bollen die verspreid over het strand liggen. Het is een vreemde gewaarwording, dit natuurverschijnsel. Sommige bollen zijn klein, andere groot en doorgebroken. Het schijnt dat ze 65 miljoen jaar geleden zijn aangespoeld en zijn ontstaan op dezelfde manier als een parel in een oester groeit.
We zijn niet de enige, enkele tientallen andere toeristen lopen ook op het strand rond om wat foto’s te maken. Dit is wel een aanrader als je toevallig in de buurt bent. Mocht dat inderdaad zo zijn, ga dan ook zeker naar onze volgende stop: Restaurant Fleurs Place. Het zit 2,5 kilometer verderop in het dorpje Moeraki en ligt aan het eind van de grote baai. Wanneer je aankomt rijden zie je een Frans aandoende setting. In een grote tuin die uitkijkt op zee staan franse bistro tafeltjes met bijpassende stoeltjes waar mensen lekker aan de witte wijn zitten.
We pakken onze zonnebril en nemen plaats op het terras. Als we even binnen gluren zien we Fleur zelf ook staan. Het is een levendige dame met een grote bos grijs haar. Hier in Nieuw-Zeeland is ze een kooklegende en heeft ze verschillende restaurants en kookboeken op haar naam staan. Er is zelfs een biografie over haar geschreven die binnen in het restaurant te koop is. We kiezen van het uitgebreide menu de visproeverij, vijf regionale vissen waarvan we allebei nog nooit gehoord hebben. Het zijn allemaal witvissen, en met de bijpassende vissausjes en gestoomde groente is het een geweldige lunch.
Zeeleeuwen bij Sandfly Bay
Met volle buiken stappen we een uur later de auto weer in. We gaan op weg naar Otago Peninsula, een oude vulkaan en schiereiland dichtbij de stad Dunedin. In het water dat dit schiereiland omringt zit veel zeeleven, en daar zijn we naar op zoek. Onderweg zien we mooie witte huisjes op hoge bergen staan en grote valleien met honderden schapen. We rijden richting Sandfly Bay, een mooi groot strand wat na een klauter tocht door de duinen te bereiken is. Hier zouden ’s avonds yellow eyed pinguïns te vinden zijn.
Als we het strand oplopen zien we in de verte grote hopen gek zand liggen. Komen we wat dichterbij dan wordt het duidelijke dat het slapende zeeleeuwen zijn. Wauw zo gaaf om deze dieren in de natuur te kunnen bekijken. In het water zien we er soms ook één zwemmen en spelen. We lopen een uurtje rond en wachten tot het schemerig is in de hoop dan de schuwe penguïns te zien. Helaas, we hebben geen geluk, de beestjes zijn nergens te bekennen.
’S avonds zetten we de campervan stil bij Kaitangata Riverside Motor Camp. Het is een kleine camping in het plaatsje Kaitangata dat we na nog eens anderhalf uur rijden bereiken. Morgen willen we richting Te Anau rijden, en dat is nog een flink stuk, dus daarom gaan we snel slapen.
Klik hier om te lezen over onze favoriete hikes in Nieuw-Zeeland!
Te Anau en de Kepler track
We staan vroeg op, vandaag staan er namelijk ook weer wat uurtjes rijden op de planning. In ruim twee-en-een-half uur rijden we naar Manapouri. Onderweg zien we het landschap veranderen. Van rustig en glooiend gaat het over in woester en ruiger. Manapouri is een klein dorpje aan Lake Manapouri wat dichtbij Te Anau ligt. Te Anau is een toeristisch dorp, het is de enige toegangsweg naar Milford Sounds en vanaf hier vertrekken mensen voor de Kepler, Milford of Routeburn hikes. De campings in Te Anau zijn allemaal erg druk en duur, en in Manapouri hebben we een top camping gevonden, Manapouri Motorhome & Caravan Park. De vrolijke campingbaas wijst ons een mooi plekje aan en helpt ons daarna aan informatie over de hikes in de buurt.
Een deel van de Kepler Track
We lunchen in de zon bij de campervan met zelfgebakken buttermilk pancakes en pakken daarna onze spullen voor een hike. We zitten vlakbij het Kepler track, een hike van 60 kilometer die in drie tot vier dagen wordt gedaan. Bijna alle populaire hikes zijn meerdaags waarbij er verplicht moet worden overnacht in DOC hutten. Dit moet je bijna een jaar van te voren boeken en aangezien het in dit gebied nogal vaak regent hebben we niets geboekt. Drie dagen is veel als je maar 25 dagen in Nieuw-Zeeland hebt en met het risico van regen willen we flexibiliteit houden.
Alle hikes die we willen gaan doen, moeten we dus als daghike doen. En vandaag gaan we een stuk van de Kepler lopen. Na eerst een half uur verkeerd te zijn gelopen, draaien we om en lopen we richting het juiste begin, een beetje dom. Het westelijk deel van de route dat we lopen is relatief vlak en voert door beschutten bossen en af en toe over een wiebelige hangbrug. Twee uur later komen we aan bij de eerste hut. Deze ligt aan het Manapouri Lake en op het strand zien we al wat mensen rustig relaxen. We springen het meer in om even af te koelen en drogen daarna op in de zon. Vandaag is weer een prachtige dag.
Koken tijdens het kamperen in Nieuw-Zeeland!
Terwijl we teruglopen bedenken we wat we willen eten vanavond. We rijden langs de supermarkt en slaan weer flink in. Met een glas wijn maakt Ries een grote pasta klaar terwijl Charlotte de was ophangt. Jaja, na de luxe van laundry service in Azië moeten we dit toch echt weer zelf doen. Als we gaan eten heeft Ries een verrassing, naast de pasta ligt er een lekker stukje regenboogforel klaar. Van een aardige buurman had hij een groot stuk zelfgevangen vis gekregen.
Na het eten lezen we nog wat en drinken nog een glaasje wijn. Het is ondertussen zachtjes begonnen met regenen. De weersvoorspellingen waren voor de afgelopen dagen slecht, maar tot nu toe zijn we de natte dans ontsprongen. Helaas regent het de hele nacht. In onze tent onder de achterklep vragen we ons af hoe dit gaat aflopen, volgens het autoverhuurbedrijf was de tent niet volledig waterdicht…
Het tweede gedeelte van de Kepler Track
Gelukkig blijkt het mee te vallen, er is geen druppel water door het tentzeil heen gekomen. Het regent wel nog steeds en een beetje beteuterd gaan we op weg naar Te Anau. Het is de bedoeling dat we vandaag de andere kant van de Keplertrack gaan doen. Dit stuk bevat veel stijging en op bepaalde bergpieken zouden we een geweldig uitzicht kunnen hebben, ware het niet dat de hemel potdicht zit. Met een bootje worden we naar de overkant van het Lake Te Anau gebracht, het is een kort tochtje maar erg mooi. Op het strandje waar we worden afgezet staat een bord, de tocht die we willen doen vandaag is ingeschat op 4,5 tot 5 uur lopen, enkele reis. Wij moeten via dezelfde weg terug om de boot weer te nemen. Dat wordt doorlopen.
Kea’s en hut Luxmore
We zetten er flink de pas in. Kronkelend lopen we omhoog, het pad stijgt geleidelijk aan maar je voelt het goed in je benen. Het is opgehouden met regenen en het lijkt tussen de bomen door iets lichter te worden. Na een uurtje komen we aan bij de boomgrens, vanaf hier wordt het nog iets steiler.
We moeten een aantal trappen op en dan ineens zien we een bordje staan, vanaf hier is het nog 45 minuten tot hut Luxmore. Huh, we zijn pas een 75 minuten bezig en hier staat 5 uur voor. We hebben inderdaad wat mensen ingehaald maar hadden niet door dat we zo snel waren. Een half uur later staan we bij de hut. Terwijl we rustig ons brood opeten kletsen we met de mensen die in de hut overnachten. Ze vertellen ons dat de bordjes vaak overdrijven om zo mensen ruim de tijd te laten nemen.
Drie Kea’s: bergpapegaaien!
Als we naar buiten kijken zien we drie Kea’s zitten. Dit zijn bergpapegaaien, de enige ter wereld en ze zijn een bedreigde diersoort. We hebben geluk ze hier te zien. Of nouja geluk, de beestje zijn behoorlijk slim en speels en proberen onze bergschoenen die nog buiten staan, te jatten. Nadat die veilig binnen staan maakt Ries nog wat mooie foto’s van ze, waarbij ze zijn lens erg interessant vinden. De bewolking is ondertussen bijna helemaal weggetrokken en onderweg naar de hut hebben we uitzicht op beiden meren, zowel Lake Manapouri als Lake TeAnau weerspiegelen prachtig de bergtoppen achter ons.
Omdat we zo snel zijn gegaan besluiten we op aanraden van andere hikers, de top van Mount Luxmore te beklimmen, een uitdagend uurtje klauteren. Wanneer we boven komen hebben we minder geluk met het weer, het is volledig onbeschut hierboven en er waaien met flinke windstoten grote wolken de berg op. Op het hoogste punt kunnen we soms niet verder dan 2 meter kijken, laat staan genieten van het uitzicht van de twee meren en de valei. Helaas, niets aan te doen, we klauteren voorzichtig de top weer af.
27 kilometer gelopen: doodmoe!
Een kleine drie uur later staan we moe beneden bij het strand. We hebben ruim 27 kilometer gelopen, met af en toe best een stijging, niet niks. Ondertussen is het goed warm geworden dus als we aan de andere kant van het meer uit de boot stappen besluiten we aan de oever even rustig in de zon bij te komen. Slaperig liggen we een beetje te soezen en rijden dan terug naar de camping. Morgenochtend staat er weer een volle dag op de planning, dus na nog een keer pasta en een lekker glaasje wijn gaan we op tijd slapen.
Klik hier voor al mijn Nieuw-Zeeland blogs!
Meer blogs over Nieuw-Zeeland
Hoi Ries en Charlotte, ik ben weer een en al oor voor dit deel van jullie avontuur. Het eerste gedeelte van Zuidereiland hebben wij niet gedaan. Vanaf Te Anau wel. Wij hebben de Milford Sound gedaan. Dus ben erg benieuwd naar jullie verdere vorderingen. Mooie camping voorzieningen daar hè. Vraag ‘ns of ze mij nog kennen. 😳😀
Groet Hans
Ome Hans! Milford sounds was GEWELDIG!!! Ook delen van de Kepler en Routeburn gehiked, heb jij dat toen ook gedaan? Welke camping bedoel je precies? We hebben in Milford namelijk niet overnacht.. maaaar ik weet zeker dat ze je nog kennen ;-) groet, Charlotte
NZ is echt jullie sportiefste deel van de reis. Er wordt veel gehiked en lekker gegeten. Goed geschreven en erg leuk om weer te lezen!
wat een gave tocht hebben jullie toch gemaakten wat is het er mooi om er rond te lopen.Valt het mee om links te rijden ik heb het nog nooit gedaan en dacht dat wel even wennen is.Ik hoop dat je niet teveel regen enslecht weer krijgen.We kijken wel uit naar jullie thuiskomst.Nog veel plezier en eengoede reis Opa.
Dag opa en oma! Jazeker het links rijden is goed te doen! Het is inderdaad prachtig hier! En na twee dagen minder goed weer, is het nu weer prachtig! Veel liefs