In de vorige terugblik op onze eerste twee weken eindigden we in Nosy Be. We maken momenteel een roadtrip door het noorden van Madagascar, een gebied waar nauwelijks toeristen komen. Benieuwd hoe week drie en week vier van onze wereldreis verlopen? Lees dan snel verder!
Perfecte stranden, perfecte zee in Nosy Be
Onze eerste nacht in de luxe Villa Sakina zit erop. Na een lekker ontbijt van chef-kok Theo zijn we naar de haven gegaan om onze auto op te halen. We maken deze reis door het noorden met een auto van Roadtrip Africa. Twee dagen geleden kregen we autopech en nu wordt er al een nieuwe auto geleverd, notabene op een eiland!
Nosy Be is niet groot, in drie uur rij je het hele eiland rond, maar er is genoeg te doen. Op zondag bezoeken we het mooie strand Andilana. De meeste bezoekers op het strand zijn lokale mensen die mooi gekleed over het strand flaneren. Ik word aangesproken door een klein meisje in een mooi wit jurkje: “Bonjour madame Vazaha”, dat vrij vertaald ‘Hallo mevrouw witte buitenlander” betekent. Als ik terugzwaai blijf ze het herhalen al blij springend in het zand.
Dit voorval is typerend voor Madagaskar, al is dit een van de meest toeristische plekjes van het land, dan nog lijkt men soms verbaasd om toeristen te zien!
Op onze laatste dag brengen we een bezoekje aan een ander eiland: Nosy Iranja. Lees hier meer over dit bezoek en over onze tijd in Nosy Be!
Lees hier alles wat je moet weten over Nosy Be en wat je er allemaal kan doen!
Terug naar het zuiden
Met pijn in ons hart nemen we na drie dagen afscheid van Villa Sakina. Wat was dit een heerlijk verblijf! Om 06.30 uur nemen we de ferry die eigenlijk niet meer is dan een drijvend vlot met een motor waar precies een auto op past. Het water is spiegelglad en langzaam zien we de zon boven Nosy Komba, het eiland naast Nosy Be, opkomen.
Twee uur later arriveren we in de haven van Ankify. We rijden meteen door want we willen voor zonsondergang in Antsohihy zijn. Op de heenweg zijn we ook al in dit stadje geweest, er is weinig te beleven maar tijdens de rit ernaartoe zien we langzaam het landschap veranderen. We rijden van een groen tropisch landschap naar het warmere zuiden en om ons heen wordt het rotsachtiger en dor.
Kikkerzelfmoord in Mahajanga
Ook de volgende dag is een lange reisdag: in ruim 8 uur rijden we naar de kustplaats Mahajanga. Helemaal gaar van het lange reizen komen we aan bij ons hotel (Holidays hotel) voor die nacht. Het is… nogal vervallen. De bungalows waar we slapen zien eruit alsof ze 20 jaar geleden gerenoveerd hadden moeten worden. Maar het is goedkoop én er is een tennisbaan en zwembad. Beiden ook nogal afgetakeld maar wel prima om even af te koelen en een potje te tennissen.
Voor we in slaap vallen ontdekken we overigens een drietal kikkers in de kamer. Te moe om ze te vangen gaan we slapen en die nacht springt (vermoedelijk) een van de kikkers in de ventilator. De volgende ochtend zien we een plasje bloed op de vloer en een stukje kikker tegen de muur. Brrr
We pakken onze spullen in en verkassen naar een camping bij het strand (Campiland). Mahajanga ligt aan zee en is een drukke stad maar wij zitten in een rustig gebied net ten noorden van het centrum waar je fijne stranden hebt.
Research in Ankarafantsika National Park
Onderweg naar de hoofdstad rijden we opnieuw door het Ankarafantsika National Park. We hebben hier al twee dagen doorgebracht maar stuiten per toeval op een groep onderzoekers van Catawba Universiteit. Ze nodigen ons uit om een nacht met hen op de andere camping te verblijven en een ochtend mee te gaan op hun research. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen en dus hebben we een ontzettend leuke avond en dag waarbij we door de bossen struinen opzoek naar de Fossa, een soort katachtige hond. Lees hier meer over dit bezoek. 
Terug naar Ivato en de auto inleveren.
Na nog een laatste tussenstop in het dorpje Maevatanana (waar we in een vies hotel, hotel Kat-Sem, slapen) rijden we op onze laatste dag terug naar de hoofdstad. We vertrekken ’s ochtends om 06.45 uur met 25 graden, maar al snel begint de temperatuur te dalen. We rijden de highlands van Madagaskar in en het is hier stukken kouder. De omgeving doet sterk denken aan de highlands van Schotland! Niets dan uitgestrekte heuvels met kronkelende wegen eromheen.
Eenmaal in Ivato, de stad bij het vliegveld, leveren we de jeep van Roadtrip Africa in. We gaan hem missen! De komende twee weken zijn we volledig afhankelijk van openbaar vervoer.
Vier dagen werken in alle rust en een mooie omgeving.
De daaropvolgende dagen blijven we in de buurt van Ivato. We slapen in twee verschillende guesthouses van Ramartour, een touroperator hier in Madagascar, waar we in alle rust even flink wat blogs kunnen schrijven en foto’s kunnen bewerken. Ondertussen worden we verwend met heerlijk eten en grote kamers met fijne faciliteiten in zowel Ecole Lodge als Meva Guesthouse. In dit laatste hotel zit een grote keuken, zo fijn om weer even zelf te kunnen koken.
Meer fijne hotels in Madagascar vind je in onze hotelgids!
Zeeziek onderweg naar Ile Sainte-Marie!
Na vier dagen relaxen staan ons twee reisdagen te wachten. Eerst rijden we per bus van Antananarivo (aanrader, de bussen van Costisse!) naar Tamatave, een kustplaats in het oosten van Madagascar. De volgende ochtend staan we om 04.00 uur op om de bus en vervolgens de boot naar Ile Sainte-Marie (Nosy Boraha) te pakken. De zee is erg ruw en we worden flink zeeziek.
De reden dat we in Madagascar zijn: walvissen
Gelukkig is Ile Sainte-Marie het méér dan waard. We worden helemaal in de watten gelegd door Kate, de manager van Villas de Vohilava en voelen ons zelfs zo goed dat we de volgende dag het wel weer aan durven om aan boord van een boot te gaan. Maar niet zonder goede reden: we gaan namelijk opzoek naar humpbackwhales. En wat is dat gaaf zeg! Vier uur lang zitten we met onderzoekers op een boot en spotten we walvis na walvis.
Het is echt een geweldige ervaring en ook meteen de reden waarom we aanvankelijk naar Madagascar zijn gekomen. Rond deze periode komen de walvissen hier om te paren en om baby’s te baren. Helemaal enthousiast stappen we vier uur later van boord. En dan is het nu tijd om te genieten van dit prachtige eiland: Ile Sainte-Marie!
Waar sliepen we deze twee weken in Madagascar:
- Nosy Be: Villa Sakina, zo mooi, zo luxe, echt ultiem genieten! €132 per nacht, inclusief kok én huishoudster.
- Antsohihy: Hotel Paradisier, basic maar prima. €15 per nacht.
- Mahajanga: Holidays Hotel, vervallen en een beetje vies. Wel zwembad en tennisbaan €17 per nacht. Campiland camping, aanrader! Inclusief zwembad en goede douches! €2,5 per nacht, zwembad €1,70 pp.
- Ankarafantsika: Camping gerund door lokale vrouwen. €1,25 per nacht.
- Maevatanana: Hotel Kat-Sem, niet schoon, douches die niet werken, geen aanrader! €17 per nacht.
- Omgeving Ivato: Ecole Lodge, mooie lodges in een rustige omgeving. €45 per nacht. Meva Guesthouse, mooie ruime kamers vlakbij het vliegveld. €30 per nacht.
- Tamatave ( Toamasina): Hotel Flamboyants, niet speciaal maar prima voor een nachtje. €13,20 per nacht.
- Ile Sainte-Marie: Villas de Vohilava, prachtige villa’s aan het strand met een goed restaurant. Echt even genieten in alle luxe en rust! Vanaf €38 per nacht.
Statistieken van deze twee weken:
↠ Aantal uur in de auto/bus: +/- 28 uur
↞ Aantal km gereden: 2000 km
↠ Aantal nachtjes gekampeerd: 2
↞ Aantal hikes: 2
↠ Aantal walvissen gespot: 5
↞ Aantal keer mezelf geknepen om zeker te weten dat ik niet droomde: 8 keer
Benieuwd of een reis door Madagascar duur is? Lees hier alles over in ons Madagascar budget blog!
Highlight Madagascar
Walvissen spotten! Wauw wat was het gaaf om met de groep van Ceta Mada (de organisatie die ervoor zorgt dat walvissen observaties op een verantwoordelijke én diervriendelijke manier gaan) de zee op te gaan en daar maar liefst vijf verschillende humpbackwhales te zien! De beesten zijn enorm groot (14 meter lang) en ik vond het heel indrukwekkend om ze uit het water te zien springen! We hadden erg veel geluk want het walvis seizoen is pas net begonnen (het loopt van eind juni tot begin oktober).
Lowlight Madagascar
Ooo die arme Ries moest zo ontzettend overgeven op de boot. Zelf voelde ik me ook niet al te best, maar ik kon mijn lunch nog wel binnenhouden. Ries daarentegen heb ik nog nooit zo bleek en ellendig uit zijn ogen zien kijken. We dachten van tevoren dat de boottocht slechts anderhalf uur zou duren, maar in werkelijkheid zaten we drie ellendig lange uren op een ruwe zee.
We zijn al halverwege onze tijd in Madagaskar, tot nu is het fantastisch. Blijf op de hoogte voor meer diaryblogs!
Klik hier voor al mijn Madagascar blogs!
