Mijn negen jaar jongere broertje Maurits werd afgelopen januari achttien jaar! Achttien is natuurlijk een speciale leeftijd en daar hoort dan ook een speciaal cadeau bij. Hier hoefde ik niet lang over na te denken, Maurits wil als sinds jaar en dag dolgraag naar Napels om vanaf daar Pompeii te bezoeken. Dus dat werd zijn cadeau: samen vertrokken we voor een weekend naar het zuiden van Italië om daar te genieten van warm weer, Italiaans eten en natuurlijk Pompeii!
Verjaardagstaart en Tarotkaarten
Na een korte, maar bumpy vlucht landden we met onze Ryanair vlucht in Napels. Maurits en ik zaten niet naast elkaar, dit wordt een budget reisje en bij Ryanair moet je zelfs voor stoelen naast elkaar extra betalen. Ik heb me ooit voorgenomen nooit meer met Ryanair te vliegen, maar de vluchttijden van Ryanair waren nu eenmaal beter en dan heb ik het nog niet eens over de prijzen. Zodra we het vliegtuig uit stappen waait een warme lucht ons tegemoet. De temperatuur in Zuid-Italië is een stuk prettiger dan in het koude regenachtige Eindhoven waar we zojuist vandaan komen.
Het centrum van Napels ligt op slechts een korte busrit vanaf het vliegveld. We worden afgezet op station Napoli Garibaldi, vlakbij ons appartement voor de komende drie dagen. Napels is relatief een arme stad, iets dat je in de buurt van het station goed merkt. Overal ligt rotzooi, proberen mensen je dingen te verkopen en hangen er jongeren op straat. Niets ergs, je moet alleen iets beter op je spullen passen.
Ons hotel in Napels en uitgaan!
Carlo, de eigenaar van het appartementje waar we verblijven verwelkomt ons om 22.30 uur hartelijk en laat snel zien waar we alles kunnen vinden. Vervolgens kijk ik Maurits aan, hij mag kiezen: gaan we slapen, of wil hij nog even de stad in? Het wordt dat laatste en van mijn vorige bezoekje aan Napels ken ik nog een leuke bar: Libreria Berisio, een voormalige boekenwinkel waar je tussen de boeken cocktails drinkt. Officieel mag Maurits sinds anderhalve week alcohol drinken en aangezien we in Italië zijn, waar mijn favoriete drankje vandaan komt, proosten we met een Aperol Spritz!
In de bar waar we zijn, is het druk, de andere gasten zijn allemaal Italiaans en al snel raken we aan de praat met een groepje locals. Het is gezellig en ze vertellen vol passie waarom Napels zo anders is dan de rest van Italië! Wanneer ze horen dat Maurits net jarig is geweest, wordt hij van alle kanten gefeliciteerd en wordt er ineens ergens chocoladetaart vandaan getoverd. Na nog een Aperol Spritz en een toekomstvoorspelling met Tarotkaarten (de voorspelling: ik zal een lange reis gaan maken) lopen we vrolijk terug naar huis. Het is al twee uur wanneer we moe in bed liggen en we vallen dan ook alle twee als een blok in slaap!
Met de trein naar Pompeii
Nog niet helemaal uitgeslapen worden we wakker van de wekker. Vandaag staat Pompeii op het programma en daar willen we op tijd arriveren. Bij ons appartement zit een typisch Italiaans ontbijt, opgediend in restaurant tien meter verderop. Ober Marco herkent ons meteen als broer en zus en tovert enorme chocolade croissants en sterke koffie tevoorschijn. Terwijl we deze op het terras in de zon opeten verdwijnt langzaam de slaperigheid. Maurits is helemaal opgetogen over het feit dat hij straks dan eindelijk Pompeii zal zien. Hij is gek op geschiedenis en dan vooral die van de Romeinse tijd, tijdens de trein rit ernaar toe vertelt hij van alles over hoe men 2000 jaar geleden leefde.
En daar houdt hij niet mee op, ongelofelijk hoeveel hij wel niet weet over de geschiedenis van het Romeinse Rijk en Pompeii zelf. Wanneer we in de zon door de oude stad lopen, stuitert hij in het rond van enthousiasme en feitjes. Met de app Pompeii – A day in the Past vul ik zijn informatie aan door te lezen over de gebouwen waar we langskomen, de huizen die we binnenstappen en de theaters die we zien. Ik ben zelf een aantal jaar terug met Ries al eens in Pompeii geweest. Deze keer, nu we meer informatie hebben en door het enthousiasme van Maurits gaan de ruïnes een stuk meer leven. Het is toch echt wel speciaal dat we rondlopen in een stad die 2000 jaar geleden door een vulkaanuitbarsting weggevaagd is.
Ben je van plan om Pompeii te bezoeken? Lees dan van tevoren deze blog: “Reisgids Pompeii: alles dat je moet weten over Pompeii”.
Na Pompeii door naar Herculaneum
Vier uur later, wanneer we het grootste gedeelte van Pompeii gezien hebben, lopen we terug naar het treinstation. We zijn best een beetje moe en tijdens de treinreis dommelt Maurits in slaap. We gaan nog niet meteen terug naar Napels, maar stappen uit in de stad Ercolare. Ook hier bevinden zich opgravingen, die je deels van boven af kunt bekijken. Herculaneum, het dorp dat bijna 300 jaar geleden hier ontdekt is, ligt namelijk ongeveer zes meter lager dan de rest van de stad. Het is al laat op de dag, dus we besluiten geen tickets te kopen om naar binnen te gaan, maar het is leuk om dit even gezien te hebben.
Een half uur later komen we aan in Napels. Voor we naar ons appartement teruglopen, halen we voor Maurits een Sfogliatella, een typisch Napolitaans gebakje bestaand uit tientallen laagjes bladerdeeg. Ik neem een espresso om weer een beetje wakker te worden. Maar dat is niet het enige Italiaanse dat we eten. Na even terug in het appartement te zijn geweest om ons op te frissen, lopen we de stad in. Daar eten we eerst een heerlijke pasta, Maurits met citroen en kurkuma, voor mij een pasta Vongole! Daarna lopen we richting het grote plein Piazza del Plebiscito, waarbij we door de drukke winkelstraat Via Toledo komen. Hier zit de bekende keten Mennella Il Gelato, waar men niet alleen het ijs vers maakt, maar ook de horentjes warm afbakt. En zo sluiten we de dag af met echt Italiaanse Gelato!
De stad onder Napels
De weersvoorspellingen geven regen aan voor vandaag, maar wanneer we wakker worden, schijnt de zon stralend door de ramen. Dat betekent dat we ook vandaag weer gaan ontbijten op het terras! Met zonnebrillen op, maar zonder horloges of juwelen om (we zijn gewaarschuwd voor zakkenrollers) lopen we de stad in. Vandaag wil ik Maurits meer van Napels laten zien, zowel boven als onder de grond! We beginnen met het ondergrondse gedeelte, onder de stad vind je namelijk tunnels en bouwwerken uit de Romeinse tijd. Sommigen zijn altijd in gebruik gebleven, zoals de aquaducten. Andere gedeeltes zijn pas net weer ontdekt en moeten volledig uitgegraven worden.
Het is duidelijk dat ik nog een beetje slaap wanneer ik kaartjes koop voor La Neapolis Sotterrata: na een paar minuten kom ik er achter dat we nu geen kaartjes hebben voor het aquaduct waar ik de vorige keer ook met Ries geweest ben, maar voor een ondergrondse markthal. De kaartjes kunnen niet meer gewisseld worden, maar achteraf blijkt het een hele goede vergissing te zijn.
Bij de rondleiding die onder andere onder een grote basiliek doorloopt, laat de gids ons van alles zien van de recent uitgegraven markthal. Wanneer we zelfs de badkuipen van een wasserette zien, begint het echt te leven. Het huidige Napels is gebouwd boven op de Romeinse stad. Die op zijn beurt weer gebouwd was op de Griekse stad Nea Polis (nieuwe stad), gesticht in de achtste eeuw voor Christus. Tijdens de rondleiding zien we ook delen van de opgravingen van de Griekse stad. Zelfs de ondergrondse straten waar we overheen lopen, zijn onderdeel van het Griekse stratenplan.
Ga jij ook naar Napels? Lees dan zeker mijn reisgids Napels. Deze staat vol tips qua eten, activiteiten en accommodaties!
Napolio Sotterenea
Iets voor twaalf staan we weer buiten en besluiten om meteen aan te sluiten bij de rondleiding van Napoli Sotterenea, die ik aanvankelijk in gedachten had, door de aquaducten. Hierbij moeten we eerst een stuk dieper afdalen (40 meter onder de grond), waarna we ons door smalle tunneltjes wurmen, soms niet breder dan 50 centimeter.
Tijdens de Romeinse tijd, heeft men ruim 400 kilometer aan aquaducten aangelegd, om zo Napels van vers water te voorzien. Tijdens de Tweede Wereld Oorlog, werd deze ruimte gebruikt als schuilkelder en tegenwoordig vind je hier kunst en een planten project. We lopen langs een mooie, kunstmatig in werking gehouden, wateropslagruimte. Vervolgens boven de grond brengen we nog een bezoek aan een oud amfitheater dat tegenwoordig onder een aantal woonhuizen ligt. Dit vind ik misschien wel het leukste aan Napels, onder een ogenschijnlijk simpel woonhuis, liggen de kelders van een groot Romeins bouwwerk.
De lekkerste lunch ooit!
Na de rondleiding beginnen we al wat trek te krijgen. Ik ken een leuke Osteria (een typische Italiaans restaurant) in de volkswijk Spagnoli. Deze wijk ligt achter Via Toledo, een groot contrast. Waar Via Toledo bruist van de highstreet winkels, mensen en straatverkopers, vind je in Spagnoli smalle slaperige straatjes. Via de steile straatjes komt hoogstens af en toe een scooter scheurend omhoog. Of haalt een oma haar boodschappen per emmer en katrol naar boven. ‘s Avonds schijnt deze wijk niet altijd veilig te zijn. Maar overdag vind ik het leuk om hier rond te dwalen.
Osteria Della Mattonella
Wanneer we bij Osteria della Mattonella aankomen, krijgen we van een typische Italiaanse grootmoeder te horen dat het restaurant helemaal vol zit en er ook echt geen plaats meer zal komen. Tenminste, we denken dat ze dat zegt, ze spreekt geen woord Engels en we maken dit enkel op, uit de wegwuivende gebaren die ze maakt. Vlakbij zit ook Osteria Il Gobbetto, waar ook een lange rij mensen staat te wachten. Het zijn allemaal Italianen, maar gelukkig zit er een stel tussen dat Engels spreekt. Ze praten met de eigenaar en regelen dat er over 20 minuten een tafeltje voor ons vrijkomt.
En inderdaad, 20 minuten later zitten we in de overvolle zaak en krijg ik een groot glas witte wijn ingeschonken. Het is ondertussen al bijna 15.00 uur en we hebben flink honger. Die wordt gelukkig al snel gestild wanneer de ober aankomt met ons voorgerecht: negen borden vol antipasti, stuk voor stuk gerechten die goddelijk smaken. We hebben overigens gewoon het advies van de Italianen om ons heen opgevolgd qua bestelling. We laten het ons goed smaken en ook de zeevruchten pasta die na het voorgerecht komt is heerlijk. Bomvol zitten we uit te buiken aan tafel. Maurits is helemaal tevreden: “Dit is de lekkerste lunch die ik ooit gehad heb”!
Zonsondergang op de heuvel van Vomero
Voldaan lopen we de zaak uit en besluiten we de Vomero heuvel te beklimmen. Die ligt direct achter de wijk waar we ons nu bevinden en vanaf hier heb je een mooi uitzicht op de stad. Je vindt hier overigens ook het museum van San Martino en het kasteel Sant’Elmo. Met volle buiken lopen we de tientallen trappen op, oef die pasta valt toch behoorlijk zwaar. Eenmaal boven worden we echter beloond op een prachtig uitzicht over Napels en de baai. Als dan ook nog eens de zon doorbreekt en een stuk van de stad goud oplicht is het helemaal af!
Eenmaal weer beneden, brengen we nog een bezoek aan de wijk Santa Lucia, die aan het water ligt. Ook hier vind je een mooi kasteel, kasteel dell’Ovo, dat letterlijk in het water gebouwd is. Deze wijk is een stuk chiquer dan de rest van Napels. En dat zie je meteen aan hoe schoon de boulevard is en hoe goed de huizen onderhouden zijn.
Na de vele kilometers van vandaag komen we moe in het appartement aan. Honger hebben we eigenlijk niet dus kijken we even een serie op Netflex en halen dan op de Via dei Tribunali een take-away pizza voor Maurits. Tja, we kunnen Napels natuurlijk niet verlaten zonder nog een pizza te hebben gehad. De pizza is verrukkelijk en zo sluiten we Napels moe maar voldaan af, morgenochtend vroeg vliegen we terug naar Nederland!
Wat een geweldige blog over Napels, Pompeï en je weekend met Maurits. Super leuk om te lezen!
Dankjewel!!!!
Hoe bijzonder!😍 geweldig kado, super verslag. Wij gaan in de zomer naar dezelfde streek dus ik ga alles opslaan!!
Dankjewel Ank! Prachtige streek, weet zeker dat jullie het er heeeeel mooi vinden!