In dit blog vertel ik over onze tijd en ervaringen in San Marcos aan het Lake Atitlan.
Moe maar met een geweldige ervaring achter de rug, het beklimmen van de Acatenango vulkaan, zijn we naar Lake Atitlan gereisd. Zoals je hier misschien al las, ging die reis niet helemaal voorspoedig en hebben we onze eindbestemming San Marcos niet gehaald, maar zijn we een nachtje in backpackers dorp San Pedro blijven slapen.
Lake Atitlan Dag 5 – eindelijk naar San Marcos
Ik word al vroeg wakker, rond 05.50 zie ik de eerste zonnestralen boven het golfplatendak van ons hostel uitkomen. Ja… ons hostel heeft golfplaten op het dak en dat beddengoed, nou dat rook bij binnenkomst ook niet al te fris. We waren vannacht blij om nog ergens te kunnen slapen, maar nu ik ‘s ochtends uitgeslapen en wel eens om me heen kijk, realiseer ik me dat dit hostel toch niet helemaal mijn ding is.
En datzelfde kan worden gezegd over het dorp San Pedro waar we ons in bevinden. Omdat het ontbijt pas om 08.00 uur wordt opgediend (dat is dan wel weer relaxed, er zit ontbijt bij het hostel inbegrepen), besluiten we de tijd even te doden door San Pedro te ontdekken. We lopen door de lege straten die volledig gevuld zijn met toeristische hostels, eettentjes en touroperators. Flashy kleuren, goedkope tours en happy hours worden overal op posters aangeboden. We worden er een beetje triest van en nemen daarom na het ontbijt meteen de boot naar San Marcos.
Klik hier voor onze reisgids voor San Marcos, een van onze favoriete dorpjes aan Lake Atitlan!
Lake Atitlan: San Marcos versus San Pedro
San Marcos is nog een stuk kleiner dan San Pedro en ligt op 5 minuten varen aan de andere kant van Lake Atitlan. Zodra we een voet aan wal zetten, lijkt het oprecht alsof onze backpacks een stuk lichter zijn en slaken we beiden een zucht van opluchting. Wat een rust en gemoedelijkheid in vergelijking met San Pedro.
San Marcos is een soort hippiedorp. Je vindt er tientallen yoga en meditatiecentra, je ziet genoeg hippies rondlopen en je kunt er op veel verschillende plekken vegetarisch of veganistisch eten. Helemaal top en precies dé plek waar we willen uitrusten na de pittige vulkaantrekking die we gedaan hebben.
Het Cerro Tzankujil Nature Reserve
Wanneer we bij ons hostel aankomen, worden we hartelijk ontvangen door de Israëlische Dor. Samen met zijn vriendin managet hij voor drie maanden dit hostel. Hij geeft ons meteen een paar goede tips hoe we de rest van de middag kunnen spenderen. Nadat we onze backpacks hebben neergezet en het open dakteras met hangmatten bewonderd hebben, lopen we naar de eerste tip van Dor: de Trampoline in het Cerro Tzankujil Nature Reserve.
De naam is een beetje misleidend maar stelt zeker niet teleur, we lopen een natuurpark in dat gebouwd is op de rotsen direct aan Lake Atitlan. Overal vind je kleine zitjes, een strandje en natuurlijk ‘de Trampoline’, een houten platvorm, waarvandaan je acht meter naar beneden het meer in kunt springen.
Er is bijna niemand en het is heerlijk rustig! We lopen langs de steile rotsen, via kleine bruggetjes en gekke trapjes en nemen dan plaats op bankje in de zon. Ries pakt al snel zijn snorkel en duikt het helderblauwe water in. Het is fris en diep, een paar meter van de kant af, kun je de bodem al niet meer zien. Niet alleen het blauwe water met de groene bomen eromheen maakt dit meer zo mooi. Het meer wordt omringd door drie grote vulkanen, en is zelf een vulkanisch meer: een ingeklapte magmakamer die door een ontploffing duizenden jaren geleden ontstaan is.
Falafel en yoga in San Marcos
Na een paar uur relaxen én van ‘de trampoline’ springen, beginnen we honger te krijgen. Een andere tip van Dor, is Pita Gordita, een falafeltentje aan de hoofdstraat. Achter de toonbank staat een enorme Israëliër, die nogal nors kijkt, maar de allerlekkerste falafel ooit maakt. Gelukzalig eten we pitabroodjes vol falafel, hummus en shakshuka. Een top lunch!
Aan het eind van de middag beginnen we aan een zoektocht naar het bekende Yoga Forest Center. We zijn alle twee nogal stijf en hebben flinke spierpijn van de vulkaantocht, en een yogales lijkt ons een goede remedie. Na een hike van 20 minuten blijkt dat de locatie op Google Maps pas het begin van het pad naar de Yoga Forest is. Ries loopt zwetend achter me te mopperen. Hij had een tuktuk willen nemen, maar ik stond erop om te gaan lopen. Ondertussen is dat echter half sprinten geworden aangezien de yogales over tien minuten begint.
De enige aanwijzing die de weg naar Yoga Forest Center wijst, zijn kleine bloemen, geschilderd op de grond, paaltjes of bomen. Tussen de bomen en struiken over een nauwelijks zichtbaar pad, lopen we snel door. Uiteindelijk stuiten we op een grote poort met erachter een hoge trap. Dit lijkt wel een speurtocht! Elf minuten later, zwaar hijgend, zijn we er dan eindelijk: Yoga Forest Center. Nog net op tijd voor de yogales die in een prachtige studio met uitzicht op het dal, het meer en de vulkaan wordt gegeven. Eenmaal op de mat komen we al snel tot rust en blijkt dat die spieren inderdaad even flink opgerekt kunnen worden.
Dé ultieme Guatemala reisroute voor drie weken door Guatemala vind je hier!
Italiaans eten in San Marcos
Volledig relaxed lopen we anderhalf uur later naar buiten. Die relaxedheid blijft helaas niet al te lang, de zon is ondergegaan en dus moeten we door het donker nog een half uur naar huis lopen. Onderweg worden we zo’n drie keer opgeschrikt door blaffende honden, die behoorlijk agressief lijken te zijn. Het valt gelukkig mee, maar doordat honden en ik niet echt een match zijn, ben ik dolblij wanneer we de verlichte stad inlopen. We eindigen de avond met gin-tonics en lasagna bij een Italiaans restaurantje.
Lake Atitlan Dag 6: Zonsopkomst bij Indian Nose
Het is vier uur ‘s nachts wanneer de wekker gaat. Gelukkig zijn we ondertussen helemaal gewend aan dit soort tijdstippen, dus zonder al te veel moeite stappen we uit bed en kleden ons aan. We gaan vandaag de zonsopkomst kijken bij Indian Nose, een mooi uitkijkpunt op een 40 minuten hiken van het dorpje Santa Clara.
Met een tuktuk worden we naar een bus gebracht, en als die open gaat, zitten daar onze vrienden Stef en Matthias al op ons te wachten. Super gezellig! Maar er is nog een leuke verrassing, in de bus zitten namelijk ook Olivia en haar moeder Kim. Ze komen uit Indiana, al woont Olivia tijdelijk in Guatemala, en we hebben hen tijdens de lange busrit van Antigua naar Lake Atitlan leren kennen. Met z’n zessen en onze gids, beginnen we aan de hike naar de top van de berg Indian Nose. Je kunt wel raden waar deze naar vernoemd is, en wanneer we de dag erna in de boot zitten zien we inderdaad dat de top van de berg net op een hoofd met flinke neus lijkt.
Zonsopgang boven de vulkanen
Eenmaal boven, zijn we niet de enigen, nog een stuk of tien andere mensen kijken naar de schemering en de langzaam opkomende zon. We gaan zitten op het grote houten plateau, maken af en toe wat foto’s maar genieten vooral van het mooie uitzicht. In het begin is het meer niet te zien, er hangen nog grote wolken boven. De top van de vulkaan San Pedro is wel goed te zien, en in de verte zien we ook de Acatenango en de Fuego vulkaan die we een paar dagen geleden beklommen. Wanneer de eerste zonnestralen opkomen, trekt ook de bewolking weg en zien we het meer onder ons langzaam van kleur veranderen. Het is echt een ontzettend mooi uitzicht en wanneer het helemaal licht is, willen we eigenlijk nog niet gaan. Maar aan de andere kant begint onze maag te rommelen en is het hoog tijd voor ontbijt.
Ontbijten aan Lake Atitlan
Ontbijten doen we bij Vida, een restaurant aan het water dat pas een dag open is. Toevallig zaten we met de eigenaresse in de boot van San Pedro naar San Marcos, en wanneer we binnenlopen, worden we enorm in de watten gelegd. Het is pas 08.00 uur ‘s ochtends, en het is nog rustig. Boven op de eerste verdieping is een soort open relaxruimte gemaakt, met fijne poefjes en stoelen. Na een enorm ontbijt van pannenkoeken, kokos rijstepap en een scheutje rum toe, gaat Ries in de zon nog even bijslapen. Ik werk ondertussen de eerste blog over Antigua uit en klets via Web WhatsApp met wat vrienden van thuis. Er komt een berichtje van Stef binnen, die voorstelt om dezelfde middag met Matthias naar San Marcos te komen, gezellig!
Falafel in San Marcos
En zo spenderen we de middag opnieuw met een falafel lunch bij Pita Gordita, laten we hen de Trampoline en het park zien, en zitten we de rest van de tijd te kaarten. Een relaxte dag! Het is tevens ook onze laatste dag in San Marcos, morgen vertrekken we samen met Stef en Matthias naar Lanquin. Het gaat een flinke reisdag worden, ruim tien uur in de bus en we zien er best wat tegenop. Ik had het absoluut niet erg gevonden om nog een paar dagen langer in San Marcos te blijven, het is hier zo rustig en fijn. Aan de andere kant hebben we het heel gezellig met Stef en Matthias en is het dus leuk om nog een stukje langer samen te reizen, dus de keuze is snel gemaakt.
Nadat we in ons hostel onze spullen hebben ingepakt, eten we een paar broodjes die we vanmiddag gekocht hebben en kijken daarna nog een Netflix serie in bed. Buiten regent het pijpenstelen, maar wij zitten gezellig droog en warm binnen. En zo eindigen we onze tijd in San Marcos.
Al mijn andere blogs over Guatemala.
