We zijn ondertussen al een aantal dagen in Guatemala. Het land staat bekend om de vele actieve en niet zo actieve vulkanen. Acatenango is een van deze vulkanen, en wij hebben besloten om deze te gaan beklimmen. In dit blog vertel ik je over onze ervaringen met het beklimmen van de Acatenango vulkaan!
Guatemala Dag 3: hike naar Acatenango en Fuego
Acatenango is een van de hoogste vulkanen van Centraal Amerika, bijna 4000 meter hoog. Het is een actieve vulkaan, maar de laatste uitbarsting was in 1972. Vlak naast de Acatenango, staat de vulkaan Fuego, letterlijk vertaald de vuurvulkaan. Deze is een stuk actiever en hij spuwt om de 20 minuten, as, gesteente en lava. De laatste grote uitbarsting was op 4 juni 2018, en heeft voor ruim 60 doden gezorgd.
En die uitbarstingen van de Fuego vulkaan, daar is het ons de komende dagen om te doen. Deze kun je goed zien vanaf de Acatenango vulkaan die we vandaag gaan beklimmen. Het is acht uur ‘s ochtends, en samen met de andere hikers zitten we te ontbijten bij Wicho en Charlie’s, de organisatie waar wij onze hike geboekt hebben. Na een simpel ontbijt, passen we wat extra jassen en stappen we de bussen in die ons naar de start brengen. Het is vandaag een zonnige dag, en daar hebben we veel geluk mee.
De weken hiervoor heeft het veel geregend en was er bijna elke dag bewolking. Dat maakt de hike een stuk zwaarder, en heeft als resultaat dat je het zicht aan de top van de vulkaan bijna nihil is.
Guatemala budget blog: Lees hier alles over budget, prijzen en kosten van een reis door Guatemala.
Start van de beklimming van de Acatenango vulkaan!
Onder een brandende zon beginnen we kletsend aan de klim. Het grootste gedeelte van onze groep bestaat uit Amerikanen en Australiërs die elkaar al kennen uit hun hostel. En verder zijn er wat Nederlanders, Zweden en mensen uit Oostenrijk. Het eerste gedeelte van de hike is het zwaarste. We ploegen onszelf naar boven door los zand maar hebben om de 20 minuten een kleine pauze. Het uitzicht vanaf hier is al prachtig, om ons heen liggen grote weides vol met bloemen en daaronder kleine dalen omringd door heuvels.
We zijn niet de enige Nederlanders, samen met Stef en Laurens en Matthias die uit Oostenrijk komt, klauteren we kletsend omhoog. Ries loopt voorop en heeft het tempo er goed in zitten dus besluiten de gidsen na een uurtje de groepen in tweeën te splitsen. Hierdoor kan onze groep lekker snel gaan.
Boven de wolken lopen
Wanneer we boven de wolken tussen de mist beginnen te lopen is het tijd voor lunch. Van de rust genietend, eet de groep de baguette op die we mee hebben gekregen. Met hernieuwde energie beginnen we aan de laatste anderhalf uur. Het landschap blijft veranderen naarmate we hoger komen. Met het mistige licht dat tussen de hoge dennenbomen heen schijnt, lijkt alles een beetje mystiek. Het begin nu ook wat frisser te worden, maar doordat het laatste gedeelte nog enkele flinke stukken klim bevat blijven we warm.
Wanneer we het basecamp op lopen schijnt de zon en ploft iedereen neer in de stoelen om van het uitzicht te genieten. En dat uitzicht, dat is echt geweldig: we hebben zicht recht op de Fuego vulkaan en zien grote wolken as die uitgespuwd worden.
Aankomen bij Acatenango Basecamp!
Het basecamp bestaat uit een aantal grote tenten die elk ruimte biedt voor zes personen. Er staan stretchers in met veel dekens erboven op. Verder is er een kooktent en zijn er twee kampvuren. We rusten een uurtje uit en dan splitsen we ons op. Ries gaat samen met Matthias en Martin, beiden uit Oostenrijk, de Fuego vulkaan beklimmen, ik vertrek met de rest van de groep naar de top van de Acatenango. Dat duurt nog een uurtje en is door de hoogte behoorlijk pittig.
Wanneer we op de top aankomen waait het gruwelijk hard en is het ijskoud. Helaas is de top omringd door wolken en zien we de Fuego vulkaan niet. Wel hebben we met deze wolken een bizar mooie zonsondergang: de wolken zijn paars, roze en oranje en lijken soms in vuur en vlam te staan.
De terugtocht naar het basecamp is vooral heel donker. Mijn hoofdlampje komt goed van pas, maar alsnog glij ik om de haverklap uit in het mulle vulkaanzand. In slechts 20 minuten zijn we beneden, een stuk sneller dan omhoog. Daar wordt bij het kampvuur het diner al opgediend: spaghetti met tomatensaus en een glas rode wijn. Dat gaat er wel in. Nu het donker is kunnen we de uitbarstingen van Fuego goed zien én horen. Grote, oranje vuurballen schieten de lucht in en tuimelen langs de steile zijden naar beneden. Stiekem vind ik het best wel eng dat Ries zich daar ergens bevindt.
Eten op Acatenango: Spaghetti, marshmallows en een kampvuur
Maar anderhalf uur later kan ik gerust ademhalen. Doodmoe komen de drie hikers met hun gids aansloffen. Ze hebben een prachtige maar vooral hele zware tocht gemaakt. Ries heeft honger voor twee en eet flink veel spaghetti. Bij het kampvuur komt hij op adem en vertelt over hun tocht. Terwijl we luisteren, roosteren we marshmallows en krijgen we van de gidsen zelfgemaakte popcorn. Rond 22.00 uur is iedereen moe en kruipen we in onze slaapzakken. Helaas is het echt ijskoud, en ondanks de verschillende dikke dekens en slaapzakken, blijf ik het koud houden. Ik slaap niet veel maar lig de hele nacht rustig te luisteren naar de verschillende uitbarstingen.
Guatemala Dag 4: zonsopkomst op de Acatenango
Om 05.00 uur staan we op en nemen we onze dekens mee naar buiten om dik ingepakt naar de zonsopkomst te gaan kijken. Het was ook een optie om rond 04.00 uur nogmaals de top van de Acatenango te beklimmen om vanaf daar de zonsopkomst te bekijken, maar met de herinnering aan de koude wind daar, laten we die kans schieten. Daarbij is het uitzicht vanaf het basecamp al prachtig. Gezellig zitten we te kletsen terwijl we kijken naar de horizon die steeds roder begint te kleuren. De zon komt op en is een enorme oranje bal. Er is geen wolkje aan de lucht, een betere zonsopkomst hadden we ons niet kunnen wensen.
Na een ontbijt van warme havermout en koffie, pakken we onze spullen en hiken in drie uur naar beneden. Daar staan de bussen ons al op te wachten, en rond 11.30 zijn we moe, bezweet maar met een prachtige ervaring, terug in Antigua.
Samen met Stef en Matthias zullen we om 14.00 uur de bus pakken naar Lake Atitlan, maar eerst gaan we even rustig lunchen met z’n vieren. Helaas wordt die lunch verstoord wanneer ik een berichtje krijg van Wicho en Charlie’s, bij wie we ook de bussen geboekt hebben, dat er ergens iets mis is gegaan bij het boeken van de bussen. Ik kijk op ons ticket, en inderdaad, we hadden eigenlijk de bus van 12.30 moeten hebben. Die is echter allang weg. Ai, dat wordt nieuwe tickets kopen en hopen dat er überhaupt nog een plekje in de bus vrij is.
Gelukkig lijkt dat geen probleem te zijn en zitten we, met een iets lichtere beurs, om 14.00 uur in de bus. Wel gezellig met Stef en Matthias, dus dat is een pluspunt.
Op naar Lake Atitlan
We zijn op weg naar Lake Atitlan, een groot meer dat omringd is door vulkanen. Aan het meer liggen een aantal kleine dorpjes, waaronder San Marcos, een hippie dorp waar wij de komende nachten zullen verbleven. Helaas is de buspech echter nog niet over. Na anderhalf uur stuiten we op een staking van de leraren in de omgeving. De weg wordt geblokkeerd en het verkeer staat dus muurvast.
Zo’n 2,5 uur later zijn we ongeveer 100 meter opgeschoven. Ai dit is balen, het ziet er namelijk naar uit dat we de laatste boot naar San Marcos niet gaan halen, en dus in backpackersdorp San Pedro moeten blijven, als we daar überhaupt nog aankomen vandaag. Na wat onderhandelingen met de buschauffeur, die helaas zo flexibel is als een loden pijp en er voornamelijk op uit is om ons te belazeren, maken we een besluit. Het is al donker en voor we in San Pedro zullen aankomen is het na 20.00 uur. Hoe veilig Guatemala ook aanvoelt, ‘s avonds een taxi of tuktuk pakken, is niet verstandig.
Lees onze reisgids voor San Marcos, een van onze favoriete dorpjes aan Lake Atitlan!
In San Pedro, lopen we dus met Stef en Matthias mee naar hun hostel waar gelukkig nog een privékamer vrij is. Ons hostel in San Marcos stellen we op de hoogte van het feit dat we morgen pas komen, maar gewoon voor vannacht zullen betalen. Ries gaat nog even wat eten met de jongens maar ik ben zo kapot moe van de hike en de busrit, dat ik na een heerlijke douche, meteen in slaap val.
Conclusie: de beklimming van Acatenango doen of niet doen?
Zeker doen!!! Voor ons was de hike naar Acatenango het hoogtepunt van onze reis door Guatemala. Het kamperen is gezellig, tijdens de hike hebben we nieuwe vrienden gemaakt waarmee we verder zijn gereisd en de uitzichten tijdens het klimmen zijn geweldig! Daarbij is het ongelofelijk spectaculair om de Fuego vulkaan om de paar minuten te zien uitbarsten. Een ervaring om nooit te vergeten!
Klik hier voor de reisgids die je alles vertelt dat je moet weten voor je de Acatenango en Fuego gaat beklimmen!
Al mijn andere blogs over Guatemala.
Geweldig die foto's, blije gup ben je toch :-)