Het Algonquin Park in Canada, een prachtig natuurpark waar je heerlijk kunt wandelen, kamperen en kanoën! In dit blog vertel ik je alles wat je moet weten over Algonquin Provincial Park. Van het reserveren van een kampeerplek in het Algonquin Park, tot waar je Algonquin kaarten kunt vinden en wat voor soort activiteiten en dingen je kunt doen in dit natuurreservaat op slechts drie uur rijden van Toronto!
Algonquin Provincial Park: een trip “down memory lane”
Samen met Ries maak ik al ruim 9,5 jaar mooie reizen. We hebben prachtige plekken bezocht, maar maakten vooral in het begin, ook de nodige reisblunders. In deze ’trip down memory lane’ blogs vertel ik meer over deze eerste reizen die we maakten. Dit keer schrijf ik over de tijd dat we kanoden en kampeerden in het Algonquin Park in Canada. Hier hoorden we ’s nachts wolven en moesten we ons eten in de boom hangen vanwege de beren.
Juli 2012: onze eerste reis naar Canada
Canada is onze eerste intercontinentale reis samen. Ik ben nog nooit buiten Europa geweest, Ries is een aantal jaar terug met zijn ouders naar Thailand en Zuid-Afrika geweest. We studeren nog en hebben dus in de zomer zeeën van tijd. Ik ben net terug uit Madrid waar ik samen met vriendinnetjes Filippa en Magda modellenwerk deed. En nu zijn we in Canada bij familie van Ries. Het is hartje zomer en bloedheet, maar we hebben een geweldige tijd. Na anderhalve week in Canada bij familie te hebben gespendeerd zullen we doorreizen naar Amerika om onder andere New York en Boston te bezoeken.
De familie van Ries heeft ons heel warm ontvangen, we blijven een aantal dagen bij zijn neef Jef en Sara die in het mooie Toronto wonen. Ze laten ons de stad zien, nemen ons mee naar voorstellingen in het park en we bezoeken de Niagara Falls, grote watervallen op de grens van Canada naar Amerika. Onze jetlag ebt langzaam weg en we zijn klaar voor ons volgende avontuur: kanoën en kamperen in het Algonquin Park.
Kanoën en een reservering in Algonquin
Nadat we samen met Jeff een flinke hoeveel boodschappen bij WallMart hebben ingeslagen, doen we onze bagage in een enorme backpack en waterdichte ton. We hebben het geluk dat we de grote SUV van Jeff mogen lenen en gewapend met een landkaart rijden we weg. Met een kruisje is op de kaart aangegeven waar we het Algonquin Park kunnen vinden, GPS hebben we niet en smartphones al helemaal niet.
Ries heeft nog nooit in een SUV gereden, wat zeg ik, hij heeft nog nooit buiten Europa gereden, dus in het begin is het behoorlijk wennen met de zes-baans wegen en de Canadese verkeersregels. Maar na slechts drie keer verkeerd te zijn gereden, gaan we de juiste kant op. Het is een kleine drie uur rijden en onderweg zien we het landschap veranderen.
Wanneer we bij het park aankomen, begint het in de verte net te onweren. In Algonquin liggen veel grote meren en plassen. Ons plan is om via het water in een kano, het park te gaan verkennen. De man die ons een kano verhuurt vertelt dat we op eigen risico het water op gaan, met onweer op open water kan behoorlijk gevaarlijk zijn. Na kort twijfelen, besluiten we toch te gaan, hopelijk waait het onweer de andere kant op. En dus laden we onze spullen in de kano, trekken de verplichte zwemvesten aan en stappen in.
Kanoën in Algonquin
Het is een hete dag en na een paar minuten kanoën hebben we het al goed warm. In het begin gaat het niet heel erg soepel. Zoals sommigen misschien weten, heb ik 0,0 gevoel voor ritme en volgens Ries roei ik dus de hele tijd verkeerd. Daar komt ook nog eens bij dat ik behoorlijk onhandig ben en in het begin een paar keer bijna uit de boot val. We hebben een kaart van het gebied en daarmee navigeren we ons door enorme meren en kleinere riviertjes. Omdat we toch een beetje vrezen voor het onweer, hebben we er een flink tempo inzitten. We weten dat het ongeveer vier uur varen is, best een stuk dus.
Bevers in het Algonquin Park
Na een tijdje komen we voor een splitsing te staan. Volgens de kaart moeten we naar links, maar daar lijken we niet echt naar toe te kunnen. Er ligt namelijk allemaal hout en stukken boom in het water. Tja hoe gaan we dit doen…
Toevallig komt er net een boot van de andere kant aanvaren. Het stel dat er in zit, stapt uit hun kano, klimt behendig op het hout en vervolgens trekken ze rustig, zonder het hout te beschadigen, hun kano eroverheen. Verbaasd kijken we ze aan. “Hi guys, it’s just a beaver dam. You can cross it carefully!” roept de jongen vrolijk. Stuntelend staan we een paar minuten later op het hout. Half in het water, proberen we de kano er rustig overheen te duwen en hier vervolgens zelf weer in te stappen zonder het meer in te vallen. Wonder boven wonder lukt het!
Met deze overwinning in ons achterhoofd, ontspannen we. Het onweer lijkt helemaal weg te zijn en de hemel is helderblauw. Rustig roeien we verder en kijken wat meer om ons heen. Nu pas valt op hoe prachtig de natuur is. Grote dennenbomen, berken en beuken groeien langs de waterkant. Soms zien we een vis boven water springen en zoekend kijken we om ons heen in de hoop een eland te spotten. Het is park is rustig en op het gezoem van insecten en de rustige peddelslag op het water horen we niets.
Overnachten in het Algonquin Park
Na twee uur varen komen we bij het eind van het water. Volgens de kaart moeten we nu een klein stuk over land lopen om naar het volgende meer te komen. Ik pak de grote blauwe ton en gesp hem op mijn rug. Ries pakt de levensgrote backpack, keert vervolgens de kano rustig om en houdt hem boven z’n hoofd. Het ding is loei zwaar en de zon brandt warm, maar gelukkig is het slechts een paar honderd beter lopen. Opgelucht leggen we de kano weer in het water en houden we een kleine pauze. Hierna moeten we nog eenmaal een stuk over land, maar dit is gelukkig veel korter. Hierna is nog slechts 45 minuten naar onze kampeerplek.
Een klein uur later trekken we inderdaad de kano op het droge. Onze kampeerplek is aangegeven met een rood papier op een boot gespijkerd en wanneer we er naartoe lopen zien we een kleine open plek. Ik begin de tent uit te pakken terwijl Ries de buurt een beetje verkent. Er bevindt zich een chemisch toilet iets verderop het bos in en verder is er met stenen een plek aangegeven waar je een vuur kunt maken. Samen zetten we onze tent op en nemen we nog een snelle duik het water in om af te koelen. Het is heel idyllisch om met onze tent uit te kijken om dit prachtig meer omgeven door bossen.
Vuur, beren en wolven
Ons avondeten van vanavond koken we op een vuur dat we zelf maken. Vol goede moed verzamelt Ries hout en begint hij met het maken van een kampvuur. Een kwartier en honderd mislukte pogingen, zit hij nog steeds scheldend naar het niet brandende hout te kijken. Ik heb hem al tien keer aangeboden te helpen, maar veel te trots heeft hij dat tot nu toe geweigerd. Ik heb er zelf ondertussen ook genoeg van en zoek wat dun stro en kleinere takken. Nadat ik een kleine pyramide gebouwd heb met takken, stro en een kleine stukje papier, brandt het vuur binnen twee minuten. Ries kijkt me nors aan… “jij bent toch een stadsmeisje, hoezo kun jij dit?” vraagt hij bars. Tja, dat krijg je als je als enige meisje opgroeit tussen broers en neven. We hebben tientallen keren ‘fikkie gestookt’.
Nadat we gegeten hebben, soep uit blik met knakworsten en broodjes, stoppen we al het overgebleven eten in onze enorme ton, die Ries vervolgens met een touw aan een tak hangt. Drie meter van de grond af, drie meter van de boomstam af, precies zoals Jeff ons verteld heeft. Er zitten hier beren in het bos. Wanneer ze ruiken dat er eten is en daar ook echt bij kunnen hebben we twee problemen: beren die dichtbij zijn en geen eten meer. De ton moet ervoor zorgen dat ze het eten niet ruiken.
Wanneer het begint te schemeren kruipen we in onze tent. We hebben een flesje beren pepperspray naast ons liggen, voor als er toch een beer naar onze tent toe komt. Toch een beetje gespannen vallen we uiteindelijk in slaap. Die nacht komt er geen beer, maar we horen wel van ver af een aantal wolven huilen. Best spannend, maar we slapen uiteindelijk prima!
Spierpijn van het kanoën!
Vlak voor zonsopgang worden we wakker. Volledig stijf en beurs kruipen we de tent uit. Oef, het kanoën van gisteren heeft voor veel spierpijn gezorgd! Het is nog fris, dus met een dikke trui aan lopen we naar het meer. Dat ziet er prachtig uit: er hangt een laagje mist boven het water, dat ervoor zorgt dat het iets mysterieus heeft. De zon komt langzaam op en dan zien we ineens aan de overkant een eland aan de waterkant staan. Hij drinkt water en lijkt ons dan ineens te zien. Heel even blijft hij roerloos staan en springt dan met een paar stappen terug het bos in. Wow dat was magisch!
De rest van de dag doen we rustig aan. We varen naar een klein eiland in de buurt, waar we even in de zon liggen totdat we ontdekken dat we op een mierenhoop zijn gaan liggen, oeps. We douchen met speciale biologisch afbreekbare shampoo in het meer en lezen wat. Ontbijt, lunch en diner maken we weer zelf boven een klein vuur. Het is heerlijk rustgevend om zo in de natuur te zijn zonder andere mensen. Er is hier nergens elektriciteit en geen telefoonbereik. We zijn dus echt op elkaar aangewezen en dat is heel knus en best wel romantisch!
Minder bang voor beren of wolven en moe van de zon en de frisse lucht, vallen we ’s avonds als een blok in slaap, heerlijk!
Terug naar de auto kanoën
Ook vandaag worden we vroeg wakker. Het is onze laatste dag in het Algonquin Park en na een ontbijt en nog een uurtje in de zon, is het tijd om terug te varen. We pakken onze spullen in en stappen in de kano. Ondanks de spierpijn gaat het een stuk soepeler. Vol plezier schieten we over het water heen. We zien een paar bevers, spotten heel veel vogels en komen vier uur later aan bij het beginpunt. Nadat we de kano ingeleverd hebben, rijden we terug naar Toronto. Daar staan Jeff en Sara al op ons te wachten, net als een warme douche, waar we stiekem heel erg naar uitkijken na de inspanning van vandaag.
Een kano en kampeertrip in het Algonquin park
Onze kano/kampeertocht door het Algonquin Park was een van de highlights van onze tijd in Canada. Het heeft er voor gezorgd dat ik kamperen leuk ben gaan vinden en het tegenwoordig heerlijk vind om een aantal dagen zonder moderne gemakken, in de natuur te zijn. Wil jij ook een kanotocht door het Algonquin Park maken? Hieronder vind je (up to date) informatie over dit avontuur.
Parkvergunningen voor het Algonquin Park en reserveren van een kampeerplek
Om het Algonquin Park in te mogen gaan, heb je een vergunning nodig. Wij maakten gebruik van de Backcountry Permit waarmee we mochten kamperen in het park. Hiervoor betaalden we $12,43 per persoon per nacht. Ben jij van plan om in een lodge te slapen, of wil je met een auto een dag naar het park komen, dan zijn er andere vergunningen nodig. Hier vind je een overzicht van de verschillende vergunningen.
Wanneer je wil blijven overnachten in het Algonquin Park, reserveer dan een kampeerplek of lodge. Doe dit op tijd want er is maar een gelimiteerd aantal kampeerplekken beschikbaar. Je kunt dit doen via de website van het Algonquin Park (klik hier voor meer informatie).
Verhuur van kano uitrusting en materiaal in het Algonquin Park
Onze kano huurden we bij the Portage Store. Je huurt hier al een kano vanaf $32,95 per dag. De rest van onze uitrusting (tent, kookstel, waterzuiver apparaat, etc) leenden we van Ries zijn neef Jeff. Heb geen neef Jeff, dan kun je dit alles ook huren bij de Portage Store. Op hun website vind je verschillende pakketten en gear. Je kunt hier zelfs voedselpakketten laten samen stellen. De Portage Store winkel zit bij accespoint 5 (startpunt van onze tocht) waar je meteen je spullen kunt ophalen.
Ben jij van plan om te starten op een andere plek, dan kun je materiaal huren bij Algonquin Bound Outfitters of bij Algonquin Outfitters.
Andere activiteiten in Algonquin Park
Naast kanoën, kun je ook een aantal andere activiteiten doen in het Algonquin Park. Je kunt gaan mountainbiken over één van de drie trails. Ook zijn er drie verschillende tramping routes (hiken en kamperen), met lengtes oplopend van 6 tot 88 kilometer. Er zijn veel wandelroutes, hier vind je een overzicht. Verder kun je vissen, jagen, windsurfen, skien, zwemmen en zelfs hondensleeën en skiën.
Beste tijd om te kanoën en kamperen in het Algonquin Park
Het park is het hele jaar open, maar houd er rekening mee dat je in de maanden mei en juni last kunt hebben van muggen en black flies, een soort steekvliegen. Vanaf oktober tot december kan het flink koud worden in het park, maar zijn de meren meestal nog niet bevroren. Vanaf december tot half april (maar soms later) zijn de meren bevroren en kun je hier dus niet kanoën. Voor mij zouden de beste momenten begin mei, juli, augustus en september zijn. In deze maanden heb je (nog) niet veel last van stekende insecten en is het niet al te koud.
Kaart Algonquin Park
Wij startten bij Canoe Lake (access point 5) en peddelden uiteindelijk naar Tom Thomson Lake. Hier sliepen we twee nachten. We deden hier ongeveer vier uur over en moesten tweemaal een stuk land oversteken. In totaal is deze tocht ongeveer 13 kilometer. Op deze site vind je verschillende kanoroutes. Onze route vind je op het kaartje hieronder:
Like this blog? Pin it!
* We zijn overigens dolblij dat we deze foto’s terughebben. Tijdens een inbraak in 2013 is onze harde schijf met alle foto’s gestolen. Veel dank aan mijn moeder en Jeff, de neef van Ries, die deze foto’s terugvonden op hun computer!
Erg grappig vooral het verhaal over je onhandigheid en het bijna vallen in het water, maar Jij kunt wel vuur maken!!!
Bedankt voor je verhaal, wij gaan dit jaar met ons gezin (3 dochters) naar het Algonquinpark en gaan een 3 daagse tocht maken. Waarschijnlijk doen we dat georganiseerd, met z'n 2-en kun je eerder op de bonnefooi gaan. Volgens mij is het in de afgelopen jaren wel een stuk drukker geworden, dus heel stil zal het er niet (meer) zijn. Nogmaals dank voor je verhaal
Hi Jolien!
Wat een heerlijk vooruitzicht joh! Jullie gaan het er vast helemaal geweldig hebben. Laat je me even weten hoe het is geweest straks! Ik ben echt heel benieuwd hoe jullie het park ervaren! Lieve groet, Charlotte