We zijn getrouwd en we hebben een huis gekocht!

Ja, dat lees je goed! Donderdag 25 maart is voor ons een dag om nooit te vergeten! Op die dag trouwden we voor de burgerlijke stand én kregen we de sleutels van ons nieuwe huis in Vught. In dit blog vertel ik je meer over deze speciale dag.

---

Afscheid van Amsterdam

Tussen de ingepakte dozen, kratten en boxen brengen we de laatste dagen in Amsterdam door. Tijdens ons laatste weekend dat we in de stad wonen, zitten we in semi-quarantaine. Uit voorzorg en om er zeker van te zijn dat we geen corona hebben op de dag dat we trouwen en de sleutels van ons nieuwe huis krijgen. Verstandig maar wel een heel saai afscheid van deze stad en de vele vrienden die hier wonen. Maar het geeft ons gelukkig wel de tijd om alles zo goed mogelijk in te pakken en op te ruimen.

En dan is het zover, na 8 jaar in dit fijne appartement te hebben gewoond, trekken we de deur achter ons dicht. Onze spullen verhuizen we over een week, maar hier slapen doen we niet meer. Na een ineens emotioneel afscheid van goede vriendin (en bijna buurvrouw) Fay, stappen we in de overvolle auto, op naar het zuiden! Ik word opeens overvallen door emotie. Door alle drukte van de afgelopen weken en ook de voorpret van het vooruitzicht naar een eigen huis te gaan, stond ik er totaal niet bij stil dat ik Amsterdam wel degelijk ga missen. Maar gelukkig is de stad niet ver weg en hebben we altijd wel een slaapplek bij vrienden om te crashen!

---

Trouwen voor de burgerlijke stand

Na een nachtje slapen op mijn oude meisjeskamer in Weert worden Ries en ik opgetogen wakker. Vandaag gaat een héle leuke dag worden. En wat we dan nog niet weten: een dag vol leuke kleine verrassingen van familie en vrienden die er alles aan hebben gedaan deze dag tijdens corona speciaal te maken. De eerste verrassing staat ons als te wachten zodra we beneden komen. Mijn tantes hebben het huis van mijn ouders helemaal versierd met vlaggetjes en ballonnen, zo leuk om te zien!

Na een goed ontbijt, kleden we ons feestelijk aan. Eindelijk kan ik het witte pak dat ik vorige zomer heb gekocht aantrekken. Een paar hakken eronder en ik voel me toch wel een echte bruid. De bruidsjurk gaat pas tijdens ons huwelijksweekend in de Champagnestreek worden gedragen, maar door helemaal in het wit te zijn, is het al speciaal! Ries ziet er in zijn pak knap uit en trots komen we aan bij het gemeentehuis in Weert. We zijn overigens niet de enigen die hun best hebben gedaan, onze getuigen, ouders en grootouders, iedereen heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om na zoveel maanden zich weer feestelijk aan te kleden. En dat draagt meteen bij aan de stemming, die opperbest is!

Een bruidsboeket

Van mijn oma krijg ik een bosje bloemen in mijn hand gedrukt, toch een bruidsboeket! Mijn tante maakt ondertussen foto’s van hoe iedereen arriveert. Zij is niet de enige overigens, we hebben het geluk dat Ries z’n getuige en beste vriend Thomas, een getalenteerd fotograaf is. De credits voor foto’s in dit artikel gaan dus naar Ank en Thomas.

Wanneer ook Ries z’n familie er is, zijn we klaar om naar binnen te gaan. De ambtenaar van de burgerlijke stand heet ons al welkom en met mondkapjes op en al, lopen we in een kleine stoet het stadhuis in.

Dan verklaar ik u nu man en vrouw!

Eenmaal in de trouwzaal, voelt het dan toch ineens heel echt. Onze familie die op de bankjes zit toe te kijken, Ries en ik op een aparte trouwbank voorin en de ambtenaar in haar chique zwarte toga. Na een ontroerende toespraak die eigenlijk heel persoonlijk aanvoelt ook al is er geen voorgesprek geweest, mogen we dan eindelijk het jawoord geven. Ries als eerst, ik daarna. Net als tijdens het aanzoek is nu mijn reactie “Natuurlijk!” snel gevolgd door een “Ja”. “Dan verklaar ik u hierbij man en vrouw” zegt de ambtenaar en iedereen begint te klappen.

Alle 15 minuten lang, zijn geweldig! Ontroerend, grappig en leuk! Van het moment dat Matthijs (het zoontje van Thomas en Christine), begint te brabbelen, tot het moment dat ik mijn opa met tranen in zijn ogen zie. Het klopt gewoon. Met een glimlach van oor tot oor lopen we vervolgens het stadhuis weer uit. Maar nu als man en vrouw!

Bubbels in het park

Eenmaal buiten, staat de volgende verrassing ons op te wachten. Met stoepkrijt staan er hartjes getekend met de datum en onze voorletters erin. We krijgen de opdracht de hartjes te volgen en langzaam ontwikkelt zich een pad dat ons naar een beschut park leidt. De bomen zijn versierd met slingers, later horen we dat papa en mama de avond van tevoren met stoepkrijt in de weer zijn geweest en deze versieringen hebben opgehangen! Hier in de buitenlucht, met genoeg afstand tussen iedereen, wordt er geproost, gespeecht en krijgen we cadeautjes. Met op de achtergrond een zonnetje (wat een geluk, de dagen hiervoor was het koud en regende het veel), worden we ontzettend verwend en voelt het als een klein, veilig feestje!

Ook nog even een huis kopen!

Wanneer de bubbels op zijn, er van iedereen uitvoerig afscheid is genomen, en we een lekkere lunch bij mijn ouders gegeten hebben, stappen we de auto in. Want nee, dit is nog niet alles dat vandaag op de planning staat. Na vanochtend getrouwd te zijn, tekenen we vanmiddag de definitieve koopakte van ons huis en krijgen we de sleutels!

Een beetje gespannen rijden we naar Vught, waar er weer een verrassing op ons te wachten staat. Ons toekomstig huis, dat we nu gaan inspecteren, is ook versierd met ballonnen en slingers! Zo leuk! De broer van Ries is met zijn vrouw hier even flink losgegaan, zodat ook hier de stemming direct feestelijk is.

Welke achternamen hanteren we nu?

Na een geweldige inspectie (wat zijn we toch blij met ons huis!), waarin we overladen worden met bloemen, champagne en lekkers door de verkopers en makelaars, rijden we naar de notaris om daadwerkelijke de koop te bezegelen. Die kijkt verbaasd op wanneer hij in de papieren leest dat we die ochtend getrouwd zijn. En hij is nog verbaasder als hij ziet dat zowel Ries als ik elkaars namen over hebben genomen (Peeters – van de Sande & van de Sande – Peeters is het nu, aangenaam!). Dat maakt hij niet vaak mee hier in Brabant!

De huwelijksnacht: slapen in een kasteel!

Na het tekenen stappen we opnieuw de auto in. Eerst rijden we terug naar ons zojuist gekochte huis, waar mijn ouders op de stoep staan. Door de limitaties van corona hebben zij het huis nog helemaal niet gezien en dus leiden we ze rond. Ze zijn gelukkig net zo enthousiast als wij!

De dag eindigen we niet in ons nieuwe huis, maar in een kasteel in onze nieuwe woonplaats. Om te vieren dat we vandaag getrouwd zijn, slapen we vannacht in de bruidssuite van Kasteel Maurick. Het is een prachtige plek en we zijn ook nog eens de enigen. Het voelt een beetje alsof we zojuist kasteelheer en kasteelvrouw zijn geworden, al helemaal als ons diner van restaurant Vigor door eigenaar Randy aan de kasteelpoort wordt gebracht! Met een heerlijke fles bubbels van het huis en drie verrukkelijke gangen, proosten we op deze geweldige dag. Dronken van geluk, liefde en champagne! Als dit al zo speciaal is, dan kunnen we niet wachten op onze bruiloft in Frankrijk!

Maar eerst… klussen in ons nieuwe huis. Daar binnenkort meer over!

Liefs,
Charlotte