Hoge hakken, jurkjes, skinny jeans en een portfolio vol met foto’s. De inhoud van mijn koffer zag er tien jaar geleden compleet anders uit dan de inhoud van mijn backpack nu. In dit blog blik ik terug op mijn eerste keer fulltime reizen: toen ik modellenwerk deed in het buitenland.
Mijn allereerste blog: waarbenjij.nu
We zijn twee weken terug in Nederland en de herfst is hier begonnen. Het regent veel en ’s avonds is het behoorlijk koud. Iets in de lucht doet me veel denken aan een van mijn allereerste solo reizen: naar regenachtig Londen. En verdomd, als ik kijk op mijn oude blog https://charlottevandesande.waarbenjij.nu (ja vroeger vond ik het schrijven al leuk) zie ik dat het exact 10 jaar geleden is dat ik op 24 september in de Eurostar trein stapte, richting Londen.
Terwijl de regen zachtjes tegen de ramen tikt van het huis van de vader van Ries in Bilthoven, lees ik blog na blog na blog terug. De woorden brengen het gevoel, de beelden en veel herinneringen naar boven. Wat was het een spannende, leuke en soms ook eenzame tijd. Ik kreeg de mooiste kleding om te dragen, mocht met geweldige fotografen en stylistes werken en wist nooit waar ik de week erna zou zijn. Hoe anders is het reizen nu dan toch!
↠ Dit blog is een diary blog: een stuk waarin ik persoonlijke dingen deel. Meer diaryblogs lezen? Klik dan hier.
Niet studeren maar modellenwerk
Met mijn gymnasium diploma vers op zak en mijn middelbare schoolboeken voorgoed dichtgeslagen, ga ík niet studeren, in tegenstelling tot al mijn leeftijdsgenoten. Met zeventien jaar heb ik toch alle tijd en dus heb ik in samenspraak met mijn Nederlandse modellenbureau (Max Models) en mijn ouders besloten om een jaar fulltime modellen werk te gaan doen voor ik ga studeren. Ik doe al modellenwerk sinds mijn veertiende, werd bij toeval gescout via de social media site Hyves. En na drie jaar van alleen opdrachten kunnen aannemen in de weekenden en vakanties en voornamelijk in Nederland werken, gaat er een hele nieuwe wereld voor me open.
Na een leuke zomer, waarin ik een relatie met mijn beste vriend Ries kreeg en naar Londen en Barcelona ging om lokale bureaus te bezoeken, vertrek ik eerst naar Madrid om voor mijn Spaanse agency een tijdje te werken. Een veel te groot koffer + enorme weekendtas zijn mijn bagage, minimaal 25 kilo (hoe anders dan nu!). In Madrid heb ik een heerlijke tijd. Ries is hier net gaan studeren en het is zo fijn om bij hem te zijn. Het weer is warm en er zijn veel castings en opdrachten in Madrid. Omdat de meeste modellen hier, Madrileens zijn, val ik met mijn lengte en blonde haar wel op. En dus heb ik verschillende shoots voor magazines, doe ik catalogus werk en bezoek een hoop tijdschriften om kennis te maken.
Op naar Londen
Na drie geweldige weken, krijg ik van mijn bureau in Nederland te horen dat het tijd is om naar Londen te gaan. Ik vlieg terug naar Nederland, pak warmere kleren in en neem dan de trein naar Londen.
Eenmaal in mijn modellenappartement leer ik snel hoe veilig en warm de Madrileense en Nederlandse modellenwereld is. Londen is wel even andere koek. <et gemene Bulgaarse meiden die je afsnauwen of negeren en 16-jarige Finse meisjes met verborgen boulimia.
“Met mijn Finse roomie kan ik het wel goed vinden maar ze doet weinig anders dan in bed liggen, eten en met de halve wereld op MSN kletsen. Zij is een voorbeeld wat je eigenlijk niet naar buiten wil hebben als model. Ze is 16 en is al 5 maanden van huis, heeft al 5 maanden haar ouders niet gezien!! Ze is meer dan broodmager, echt broodmager en eet de hele dag, echt ik hoor de hele dag malende kaken.”
Castings en wegenboekjes
Al snel zit ik in het ritme. Door de week race ik de stad door om van casting naar casting te gaan. Een casting kun je zien als een auditie. Met een beetje geluk maken ze wat foto’s of krijg je een call back. Bij een call back ben je door naar de volgende ronde en wil men je nog eens zien. Kom je daarna ‘in optie’ dan heeft men aangegeven interesse te hebben om met je te werken en moet je de shootdag vrijhouden. Gemiddeld gaat slechts 1 op de 10 opties door.
Tien jaar geleden had ik nog geen smartphone met Google Maps, een ouderwets wegenboekje zit dus standaard in mijn tas. Na een paar weken is het helemaal volgekrabbeld met routes en heb ik met potlood op de kaarten aangegeven hoe ik moet lopen vanaf de metro of busstations. De castings vinden door heel London plaats en binnen een mum van een tijd ken ik de stad op mijn duimpje.
Alle castings, go sees, call backs en opties hebben hetzelfde doel: jobs binnenhalen. Een opdracht dus. Voor een modeshow, een shoot voor een tijdschrift, campagne of beautymerk. Londen is een moeilijke markt maar ik heb het geluk wel een aantal opdrachten binnen te halen. En daar doe ik het allemaal voor, want dat shooten vind ik geweldig! Met een super gemotiveerd team iets moois neerzetten en de klant blij maken.
Uren in de Starbucks
In het weekend wandel ik door de parken en de prachtige wijken in London , bezoek ik de gratis musea en zit ik uren in de Starbucks. Omdat het modellenappartement vaak helemaal leeg is, voelt een Starbucks met zijn grote fauteuils en jazzmuziek een stuk huiselijker. Hoe gaaf het modellenwerk ook is, soms is het best eenzaam.
“Dan maar er alleen op uit trekken en veel Skypen en internetten en hopen op veel drukte, werk, castings overdag. Dus vanmorgen lekker de deur achter me dicht getrokken en bij de Starbucks weer lang zitten lezen. Daarna ben ik naar het Natural History Museum geweest, er zijn hier zo veel musea en de meesten zijn gratis, echt super.“
Naar Madrid, Hamburg en Parijs
De daaropvolgende maanden blijf ik op en neer pendelen tussen Londen en Madrid. Stiekem is de tijd in het warme Spanje toch een stuk leuker. Lekker bij Ries zijn en daarbij is het werken door de Zuid-Europese mentaliteit ook een stuk relaxter. Mensen zijn warm en castings meestal een feestje.
“Om half 3 vanmiddag moest ik aanwezig zijn voor de shoot en het was een geweeeeeeldig leuke shoot om te doen. Alleen………………..heeeeeeeeeeeeet!! Midden in de zomer in Madrid een shoot doen met bontjassen en winterkleding, pfffff. Soms best afzien dat modellenwerk.”
Het blijft overigens niet bij Madrid, ik ga naar Hamburg (door een tienerpuistjes aanval geen groot succes) en Parijs. De fashionweeks in Amsterdam probeer ik wel mee te pakken. Leuk om dan alle andere Nederlandse modellen weer te zien en met hen bij te kletsen.
Na een jaar toch studeren
Het is een enerverend jaar waarin ik heel veel leer, op de mooiste plekken kom, geweldige kleren mag dragen en aparte mensen ontmoet. Maar ook een jaar waarin ik tot de conclusie kom dat ik toch wel heel graag wil gaan studeren én dat een relatie op afstand in twee compleet andere werelden erg pittig is. En dus begin ik in de zomer van 2010 aan mijn studie Economie en blijf ik het reizen voor modellenwerk nog een paar jaar als bijbaan doen. Een prima combinatie.
Nu, tien jaar later ben ik heel blij met de keuzes die ik als zeventienjarige maakte. Door het modellenwerk kreeg ik de kans op jonge leeftijd al veel van de wereld te zien én dit wakkerde het reisvlammetje bij me aan. Ik heb geen seconde spijt dus van dat pittige en soms heftige jaar. Maar, de reizen die ik nu maak, zijn toch wel veel leuker!
Benieuwd naar mijn blog van tien jaar terug?
Dat schrijven vond ik altijd al wel leuk. Tien jaar geleden hield ik bijna dagelijks een blog bij. Grappig om nu zoveel later eens terug te lezen. Mijn schrijfstijl is erg veranderd merk ik. Klik hier om mijn tien jaar oude blogs te lezen, ik ben benieuwd of je mij en hoe ik schrijf erin herkent! Een ding is in ieder geval niet veranderd, tien jaar geleden vond ik het al geweldig om reacties onder de blogs te lezen en dat vind ik nu nog steeds. Laat dus zeker iets achter als je zin hebt!
Zo en dan is het nu tijd om mijn ultra lichte NOMAD backpack in te pakken! Niks geen koffer én weekendtas van 25+ kilo. Nee gewoon een backpack waar ik niet meer dan 15 kilo aan spullen in stop!
